Bon dia,
Ik ben terug op Bonaire. Dit keer niet voor een vakantie, ik blijf hier het aankomende half jaar wonen. Nadat ik in december na 10 jaar in de kinderopvang ontslag heb genomen ben ik me gaan voorbereiden op mijn vertrek naar Bonaire. Hierbij ging ik door verschillende fases. Het gevoel dat ik dit moest doen was zo sterk en ik heb er dan ook niet lang over nagedacht. Een redelijk impulsief besluit, volledig met mijn gevoel gemaakt. Na het opzeggen van mijn vaste baan voelde ik meteen een bepaalde vrijheid over me heenkomen. Blij met mijn keuze en veel zin in wat er komen gaat. Ik heb er super veel zin in.
Als de datum van vertrek dichterbij komt veranderen de gedachtes. Ik schuif het inpakken en leeghalen van mijn huis voor me uit. Nu het echt gaat gebeuren komt er ook een beetje angst. Afscheid nemen komt dichterbij. Een proces van loslaten en afsluiten. 2 weken van te voren moet ik er toch wel aan geloven om spullen weg te gaan gooien en een begin te maken met dozen inpakken. Ik voel me steeds minder thuis in mijn eigen huis. Ik breng veel tijd door met de liefste mensen om mij heen. Het besef dat het straks een tijdje niet meer kan komt wel binnen. De stap er naartoe is lastig. Maak ik nu wel de goede keuze? Is dit echt wat ik wil? Er komen regelmatig tranen, zenuwen en buikpijn in de laatste dagen. Straks kan ik niet meer even bij m’n beste vriendinnen binnen lopen en samen leuke dingen doen. Dat zal ik zeker missen. Doe ik er goed aan om alles in Nederland achter te laten? Raak ik dingen kwijt of krijg ik er mooiere dingen voor terug? Zoveel vragen die door mijn hoofd spoken. Waarom moet ik van mezelf de confrontatie met mezelf zo opzoeken? Ik weet dat het overwinningsgevoel het straks goed maakt. De angst van het onbekende. Kan ik dit alleen? Nu alles is ingepakt duurt elke dag te lang en kan ik maar beter gewoon gaan. Het is goed geweest dat ik ruim de tijd heb gehad om alles voor te bereiden. Ik ben er nu klaar voor. De dag van vertrek heb ik er zin in en ik ga met een goed gevoel met gezonde spanning weg.
Bij aankomst voel ik meteen de heerlijke sfeer van het eiland en is het fijn dat Angèle mij komt ophalen en naar mijn nieuwe huisje brengt. Blij om terug te zijn. De volgende ochtend komt het besef even hard binnen dat dit geen vakantie is en dit voorlopig mijn thuis is. Dit is even lastig. Ik voel me nog niet thuis. Ik ken de weg nog niet, heb nog weinig contacten en moet echt nog ontzettend mijn draai vinden. Ik voel me alleen en had niet verwacht dat ik het moeilijk zou vinden dus dit overvalt me een beetje. Tijdens het reizen voel ik me altijd juist heel goed en ken ik dit gevoel helemaal niet. Blijkbaar is dit toch even anders. Toch even de twijfel of dit dan wel de goede keuze is. Dit was wat ik wilde, waarom voel ik me dan niet relaxed? Veel confrontatie met mezelf. Angèle, die ik van de vorige keer in Bonaire ken, kent het proces en het is fijn om het met haar te kunnen delen, dat helpt me er zeker doorheen.
Nu een paar dagen later gaat het al een stuk beter. M’n huisje is heel fijn en begint meer als thuis te voelen. Ik woon in een rustige afgelegen wijk met voornamelijk Nederlanders. Ik word wakker en kan op mijn eigen terras in de zon ontbijten en daarna lekker in het zwembad springen. Hoe relaxed is dat? Dan denk ik wel, wat een geluk heb ik dat ik hier kan zijn! Ik begin wat meer ritme te krijgen en heb gelukkig nog wat contacten van de vorige keer dat ik er was. Het is nu anders om contact te maken en ik zal daar nog even een weg in moeten gaan vinden. Ik mis Nederland niet, maar wel de mensen waarmee ik het liefst ben en de dagelijkse routine. Hier word ik wakker en denk ik wat nu? De vrijheid is heerlijk, maar het is zoveel vrijheid en gek genoeg moet ik daar toch even aan wennen. Luxe problemen 😉
Ik zal veel kunnen leren van de tijd die ik hier ga hebben, het zal me sterker maken en dat is waar ik het voor doe. Mijn eigen kracht, doorzettingsvermogen en motivatie vinden om dit te kunnen doen. Ik wil alleen kunnen zijn, onafhankelijk en ontdekken wat ik nou wil.
Nu ik nog last heb van de jetlag en elke dag zeker om 5 uur klaarwakker ben heb ik álle tijd om de dagen goed te benutten. Het is relaxed om in de ochtend een paar uurtjes als virtual assistant te werken en daarna wat leuks te kunnen gaan doen. De eerste contacten voor het zoeken naar retailers voor de beachsocks zijn opgezet en ik denk dat er zeker leuke mogelijkheden zijn om hier een netwerk op te bouwen. De eerste paar Duukies zijn al verkocht en dat is een leuk begin van mijn avontuur hier. Elke dag met mooi weer wakker worden, alleen maar hoeven nadenken welke bikini en short ik aantrek en de zonnige dag kan beginnen!
Ondanks de wat moeilijke opstart kijk ik uit naar al het moois wat nog komen gaat. Na een week is er al veel veranderd. Door veel te schrijven, reiki te doen, mijn gevoel toe te laten en het tijd te geven gaat het nu veel beter. Er is weer een bepaalde rust gekomen en ik heb al wat leuke mensen leren kennen. Het meest bijzondere wat er is gebeurd is dat ik hier nog geen week ben en mijn eerste gesprek voor de beachsocks meteen raak was. Louise, eigenaresse van Swim Academy Splash, had meteen veel enthousiasme en interesse. Nadat we elkaar nog maar een uur kenden besloten we samen een bedrijfje te starten met de beachsocks. Binnen een paar dagen hebben we alles geregeld en zijn meteen van start gegaan. Een beetje impulsief, maar wel heel leuk 🙂 Sommige mensen zullen ons vast voor gek verklaren haha.
Maps.me is mn beste vriend de aankomende weken nu ik de weg nog niet zo goed ken. Aan het verkeer was ik snel gewend, het is eigenlijk best relaxed. De enige regel is dat je voorrang hebt op een doorgaande weg. Verder zijn er geen stoplichten en de wegen zijn niet zo goed waardoor je overal max. 60 km per uur kan rijden. Een ezel of geit komt regelmatig zo uit de bosjes tevoorschijn daar moet je wel voor uitkijken. Langzaam aan begin ik de weg een beetje te leren kennen. Soms moet je eerst even door een moeilijke tijd heen om het daarna goed te hebben. Na anderhalve week voel ik me best wel thuis hier, living the good life. 😇
Ayo!
0 reacties