Blijven hangen in trauma, vastzitten in het slachtofferschap, in dezelfde cirkels rond blijven gaan. Verdriet zonder einde en maar niet kiezen om de pijn of kwetsbaarheid om te zetten naar een kracht. Is het dan stiekem zo fijn om in het donker te zijn? Welke voordelen haal je eruit? Waarom wil je niet groeien? In je eigen kracht en licht gaan staan is voor velen niet zo gemakkelijk om te doen. Het voelt spannend en onbekend of je hebt de juiste hulp niet om je heen om dit te gaan doen waardoor het blijft zoals het is. 

Het mag goed met je gaan

Je hebt een keuze om een verandering te maken. Er is een mogelijkheid om op een plek te gaan staan waar het goed met je gaat. Je hoeft niet te blijven waar je bent. Misschien ben je bang om je unieke zelf te laten zien. Misschien voel je je schuldig als het met jou beter gaat dan met een ander. Als het met jou goed gaat en met een ander niet, mag dat wel van jezelf? Dit is kiezen voor je eigen welzijn. Het mag je goed gaan. Niemand heeft er wat aan als je het jezelf slechter laat afgaan of niet verder doorgroeit uit compassie voor een ander. Je zult een veel grotere inspiratiebron voor een ander zijn als je wel vooruit durft te blijven gaan. Je zult er nog veel beter voor een ander kunnen zijn als het goed met je gaat. Niemand heeft er wat aan als jij je kleiner maakt en niet gelukkig bent. 

Ik ondersteun je slachtofferrol niet, ik laat je de weg naar jouw kracht zien.  

Het kan zeker confronterend zijn voor een ander als jij je dromen waarmaakt, succesvol bent en persoonlijke groei doormaakt. Het kan een ander in beweging zetten om ook meer in zijn of haar kracht te komen. Het kan ook dat er afstand ontstaat, omdat er teveel verschillen komen en je elkaar niet goed meer begrijpt. Je bent altijd als een spiegel voor elkaar. Niet iedereen wil of kan die spiegel aankijken. Er zit angst op om te groeien. Angst om een ander te verliezen als jij verder gaat. Angst dat de ander het niet prettig vindt. Angst dat de verbinding stopt. Je kunt dat willen voorkomen en daardoor zelf ook op een plek blijven waar je eigenlijk niet langer meer wil zijn. Het is zonde om jezelf tegen te houden om die redenen. 

Levensenergie 

Je levenskracht wil geopend worden, gebruikt worden. Jouw potentieel wil gezien en bevrijd worden. Het is allemaal in jou aanwezig. Die kracht en energie is in elke persoon aanwezig. Je hebt te kiezen voor jezelf als je in je kracht wil komen. Je hebt keuzes te maken die niet iedereen even leuk zal vinden. Je zult verantwoordelijkheid nemen over je eigen leven en daarmee de verantwoordelijkheid van het leven van een ander teruggeven. Om deze kracht te gebruiken is het nodig om oude pijn te doorvoelen en transformeren. Je gaat uit je systeem halen wat niet meer bij je past en het vervangen voor wat nieuws. Je gaat terug naar een herinnering in dit of een vorig leven om te zien waar het patroon vandaan komt. Er zijn inzichten en je hebt de mogelijkheid om nieuwe keuzes te gaan maken. Je hebt contact te maken met datgene wat je los wil laten zodat het weg kan gaan. Je gaat dan de beweging van angst naar liefde maken. Je kwetsbaarheid wordt omgezet naar een krachtige manier om betekenis te hebben voor een ander. Van slachtoffer van het leven naar jouw doel in het leven omarmen en geluk ervaren. 

Overwin de angst om in het licht te gaan staan, het is nu jouw moment te mogen gaan stralen.  

 Liefdevol met jezelf omgaan is kiezen vanuit liefde, waarmee ik bedoel dat je niet iets doet voor een ander omdat het nou eenmaal zo hoort of de ander dit verwacht, maar omdat je het echt graag doet. Ditzelfde geld voor je eigen keuzes. Doe je wel of niet een stap vooruit? Voor wie of wat blijf je hangen in een oude pijn? Wat is je reden om jezelf niet meer geluk te gunnen? Niemand anders gaat voor jou in je kracht staan, jij hebt dat zelf te doen. Jouw natuurlijke levensenergie kan niemand schade toebrengen. Het zal enkel een oncomfortabel gevoel kunnen opleveren waar je doorheen hebt te bewegen.  

Je hoeft het niet alleen te doen

Als je gaat doen wat het beste is voor jou, als jouw verlangens er mogen zijn, dan komt er mogelijkheid om je kracht te ontwikkelen. Omring je met andere personen die dit ook doen zodat je van elkaar kunt leren. Zorg voor inspiratiebronnen om je heen die je motiveren om jouw levensenergie te activeren. Vraag om hulp als je vastloopt in bepaalde stukken. Het is niet altijd makkelijk, wel altijd mogelijk. Het is dan ook kijken naar wat jij nodig hebt op jouw weg om dat te kunnen bereiken. Vaak zijn het de stukken die je onbewust hebt weggestopt die aandacht nodig hebben. De vastzittende patronen waarvan je denkt dat die niet te veranderen zijn. De pijn die je niet wil voelen omdat je bang bent dat het teveel is. Liefdevolle begeleiding daarbij is dan heel welkom zodat je voelt dat je niet alleen bent. 

Je mag geliefd worden om wie je bent, niet om wat je doet.  

De plek waar ik nu ben heb ik alleen maar kunnen bereiken door het donker aan te kijken en ook in het licht te zijn gaan staan. Daarbij nam ik afscheid van verschillende personen, patronen en omgevingen. Met hulp en ook zonder hulp. De personen die bij de echte jij horen die zullen blijven, zij houden van jouw donker en licht. Er zullen mooie nieuwe personen op je pad komen die de echte jij zien en bij je zijn om wie je bent. 

Zo’n 90% van je gedrag wordt aangestuurd door het onbewuste. Dat je vastloopt in reguliere hulp, in cirkels blijft gaan, is omdat er dan alleen gewerkt wordt op de bewuste laag. 

Het onbewuste heeft aandacht nodig. Het is essentieel. 

Het lichaam wil loslaten zonder er verhalen of woorden aan te koppelen. Dit kan met een ademsessie. 

Je wil uit bepaalde patronen of overtuigingen komen en dat is mogelijk als het onbewuste zichtbaar gemaakt wordt. Dit kan met een systemische sessie. 

Je wil helderheid en inzichten vanuit de gevoelslaag. Dit kan met intuïtieve coaching. 

Het lichaam wil blokkades doorbreken en kunnen ontspannen. Dit kan met energetische healing. 

Alles van het bovenstaande lijkt onverklaarbaar, je merkt het effect zodra je het zelf hebt ervaren. Er is meer nodig dan praten. Je hebt een reis binnenin jezelf te maken. Ik begeleid je graag bij jouw innerlijk werk. 

Het lastigste waar ik mee te dealen had bij het kiezen voor mezelf was mijn schuldgevoel. Dan niet het schuldgevoel wat je kunt hebben als je iets hebt gedaan wat vervelend of fout is, maar het schuldgevoel wat er omhoog kan komen als je niet aan de verwachtingen van anderen voldoet. 

 

Met mijn inlevingsvermogen en empathie voor anderen hield ik met gemak rekening met anderen. Zoveel dat ik mijn eigen verlangens daardoor prima omlaag kon plaatsen. Ik kan haarfijn aanvoelen wat een ander nodig heeft, fijn vindt of waar bepaalde pijnpunten zitten. Wat een kracht is om in te zetten, tenzij daarbij verloren gaat wat goed is voor mezelf. 

Wat is van mij?

Pas jaren later kon ik inzien dat ik niet verantwoordelijk ben voor wat een ander voelt. Dat ik dat niet hoefde te dragen en er een bepaalde grens mocht zijn zodat ik mezelf niet zou vergeten. Mijn scherpe intuïtie werd pas een kracht op het moment dat ik wist hoe ik dit op de juiste manier kon inzetten. Door te kunnen onderscheiden wat er van mij is en wat er van de ander is. Door het niet op te lossen voor een ander. Door de verantwoordelijkheid terug te plaatsen bij de ander. Door te luisteren, troost te bieden, de juiste vragen te stellen en een spiegel te zijn. 

Een goede verbinding hebben met de aarde en jouw lichaam is essentieel om jouw intuïtie in te zetten.

 

Het besef was nodig dat een ander pijn en emoties mag voelen en ervaren. Dat het niet aan mij is om dit te voorkomen. Dat ik niet de persoon ben die dit hoeft weg te nemen. Hiermee kwam er een verschil. Ik leerde dat een ander het nodig heeft om dit zelf te doorvoelen om te kunnen groeien. Daar kan ik de ander in begeleiden als degene ervoor open staat om te reflecteren, voelen en contact wil maken met gevoelens. Ik kan zien en voelen wat een ander nodig heeft om patronen te doorbreken en persoonlijke groei te maken en een veilige plek bieden om dit te kunnen doen. 

Ik voel nog steeds alles. Het komt bij mij binnen, maar ik kan het net zo snel weer laten gaan. Als de ander ervoor open staat kan ik hulp bieden, zo niet dan hoef ik er ook niks mee, het is niet van mij. Er is een beschermingslaag waardoor ik niet persoonlijk geraakt wordt en er een gezonde afstand is. Hiervoor moest ik eerst heel goed mezelf leren kennen, mijn eigen basis versterken en stevig op mijn eigen plek gaan staan. Zonder dat zou het onmogelijk zijn een ander te helpen. 

Onredelijk 

Door bepaalde aannames en conditioneringen kun je erin zijn gaan geloven dat het jouw verantwoordelijkheid is om voor een ander te zorgen. Op fysiek, emotioneel of spiritueel niveau. Misschien was het voor jou als kind al heel normaal om voor een van je ouders te zorgen of kreeg je bepaalde taken die niet passend bij jouw leeftijd waren. Hierdoor kan er onredelijk schuldgevoel ontstaan als je je hiervan gaat losmaken. Zodra je op het punt komt dat je inziet dat het niet normaal is en niet goed is voor jou en je ervoor kiest het anders te gaan doen, komt er een schuldgevoel omhoog dat eigenlijk niet terecht is. Je bent eraan gewend geraakt om het op een bepaalde manier te doen en zodra je dat gaat veranderen krijg je ook te maken met dit gevoel. Je ontkomt er niet aan dat dit gebeurt. Hoe je daarmee omgaat is het schuldgevoel te omarmen. Je schuldig mogen voelen. Bij persoonlijke groei komt een stukje schuld kijken. Wanneer jij kiest voor wat goed is voor jou, is dat namelijk niet altijd ook het beste voor de ander. Groei is niet mogelijk zonder schuld. 

Tussen egoïstisch zijn en gezonde keuzes maken voor jezelf zit een verschil. 

Iemand kan geraakt zijn door jouw groei of succes, vind het vervelend dat je iets niet meer doet wat je voorheen wel deed of wordt ineens geconfronteerd met eigen stukken doordat jij er niet meer bent om het op te lossen. Dit kan jou schuldig laten voelen. Als je aanwezig kunt zijn met dit gevoel zonder direct weer terug te schieten in je oude rol als pleaser, helper of redder dan kom je meer en meer in je eigen kracht. Nog steeds kun jij een zacht en liefdevol persoon zijn. Juist door die duidelijke begrenzing te hebben kun je er beter voor een ander zijn. 

Kies voor groei

Pas op het moment dat ik ging kiezen voor waar ik echt gelukkig van werd en daar gerichte acties op ging ondernemen ging mijn persoonlijke groei in een stroomversnelling. Bij elke stap vond ik het weer lastig wat een ander ervan zou vinden of voelde ik bijvoorbeeld dat ik niet voldeed aan een verwachting of was er een bepaald onbegrip. Ik wist ook dat als ik niet koos voor mijn eigen pad, dat ik dan zou komen stilstaan en daar niet blij van zou worden. 

Ik leerde dat er personen zijn die van je groei houden en je supporten en dat er anderen zijn die je liever in een schaduw houden. Ik leerde dat ik liever me wilde omringen met die liefdevolle personen die mij aanmoedigden verder te gaan. Ik leerde dat loslaten van bepaalde verbindingen verdrietig, maar ook nodig was. 

Wanneer je kiest voor persoonlijke groei, heb je ook te kiezen voor de consequenties die daarbij horen. 

Ik ontwikkelde een draagkracht, een stevige basis in mezelf, om verantwoordelijkheid te kunnen nemen bij elke keuze die ik maak, ongeacht of dat wel of niet leuk is. Ik kies ervoor me zo nu en dan schuldig te voelen. Of hoe ik het nu inmiddels anders kan verwoorden is dat ik empathie kan voelen voor de zwaarte die een ander kan voelen voor het eigenaarschap nemen over zijn of haar eigen leven. Dat vind ik oprecht vervelend voor de ander en ik hoop dat ik een ander kan aanmoedigen om ook die levensenergie weer te activeren. 

Hoe ik kijk naar leven vanuit je purpose, je hogere doel, je essentie hier op aarde, is dat dit zich met jou mee ontwikkelt. Je zult niet van de één op de andere dag ineens jouw volledige potentie gaan benutten. 

Jouw doel groeit met jou mee. Het dient zich aan met kleine signalen. Wanneer je daar gehoor aan geeft ontstaat er opening naar meer en groter. Naar iets nieuws wat beter bij je past. Het is een pad wat je blijft bewandelen en waar geen eindlijn is. Het zou bovendien ook maar saai zijn als je dan weet hoe de rest van je leven eruit ziet. Het geeft je veel meer levensenergie als je kunt genieten van wat er is in dit moment en de rest tot je laat komen als het de bedoeling is. 

Als jij geen reactie geeft op die eerste signalen, als je blijft kiezen voor het oude en vertrouwde kan ik me zo voorstellen dat je daar blijft hangen. Dringende tekens zoals een leeg en onvervuld gevoel. Down zijn of depressieve gevoelens. Energieloos of ziek zijn. Wanneer jouw lichaam je wat aan het vertellen is heeft er in onderbewuste lagen ook al een stemmetje gezegd dat er iets is wat je mag veranderen. Als je er niks mee doet zal je lichamelijke tekens krijgen. Er is stilstand als je het negeert. Je kunt niet verder groeien als je je laat tegenhouden door je angst om het te proberen. Als je voor een keuze staat en op het punt staat om ja te zeggen tegen een nieuw begin, heb je ook wat los te laten en een nee te zeggen. Hoe meer jij bent afgestemd met jouw ziel hoe leuker het wordt om door te blijven groeien omdat je dan merkt dat je aan het doen bent wat bij je past, het gaat steeds meer kloppend voelen. 

Op het moment dat jij de huidige situatie wilt vasthouden zoals het is heb je eigenlijk maar weinig ruimte om daar wat nieuws bij toe te laten. Je hebt dan te kijken naar wat zijn doel heeft bereikt en wat naar de achtergrond mag verdwijnen of uiteindelijk helemaal beëindigt mag worden. Elke kleine beweging is een beweging. Elke keer wanneer jij iets doet met de ingevingen die je krijgt wordt er wat aangewakkerd in jou. Het kunnen grote stappen zijn die je neemt zoals ontslag nemen, een relatie of vriendschap beëindigen of verhuizen, maar ook kleinere stappen maken het verschil. Een keer niet naar een verjaardag gaan gewoon omdat je er geen zin in hebt. Een keer nee zeggen tegen je buurvrouw die je om hulp vraagt omdat je zelf al genoeg te doen hebt. Een keer een hele dag niks doen omdat je voelt dat je lichaam daar behoefte aan heeft. 

Bekijk jouw dagelijks bestaan eens en zie hoeveel van jouw energie gaat naar waar je echt blij van wordt en je vervulling uithaalt. Zie ook hoeveel energie er gaat naar waar je niet echt blij van wordt en je hier op leegloopt. Hoe is de verhouding hier in en hoe zou je die verdeling willen zien. Laten we eerlijk zijn, in the end willen we allemaal 100% doen waar we achter staan en wat ons energie geeft. Om tot dat punt te komen heb je keuzes te maken, heb je nee te zeggen en heb je grenzen te stellen. Je hebt ook te ontdekken wat de stukken zijn die je daar nu nog in tegenhouden zodat je daar aan kunt werken. 

Dat is niet altijd makkelijk. Je zult anderen teleurstellen, boos of verdrietig maken of niet begrepen worden. Dat zijn de consequenties waar je mee te dealen hebt als je naar jezelf gaat luisteren, de gevolgen die er aan vastzitten dat je jezelf belangrijk gaat maken zijn part of the deal. Dit is niet egoïstisch en je kunt nog steeds empathie hebben voor je omgeving. Je zet jezelf in een positie waarin je juist veel meer kan betekenen voor een ander doordat je gezonde grenzen stelt en hetgeen waar je dan wel ja tegen zegt komt dan echt vanuit je hart. Er zullen ook een heleboel personen zijn die jou aanmoedigen, die het geweldig vinden wat je doet en die je liefhebben precies voor wie je bent. Zo’n inner circle wil je om je heen, vol liefde en support voor het pad wat jij bewandeld. En deze voor jou bijzondere connecties worden extra zichtbaar wanneer jij dicht bij jezelf blijft. 

Je leeft vandaag, nu, in dit moment. Wat zijn de stappen die je op dit moment kunt nemen om die veranderingen aan te brengen? Jezelf vertellen dat je eerst vijf jaar werk moet doen wat je eigenlijk niet leuk vindt zodat je daarna wel kunt gaan doen wat je wilt, is jezelf een excuus geven om nog niet het leven te gaan leiden wat je wilt. Het is uitstelgedrag en geloof mij, na die vijf jaar bedenk je met gemak weer een reden waarom je het nog even uitstelt om gelukkig te zijn in het hier en nu. 

Geld binnenhalen en de tijd nog wel even uitzitten bij een vervelende baan, eindigend met een dikke burn-out waardoor je vervolgens echt niet kunt genieten van het geld en je plannen niet tot uitvoering komen omdat je moet herstellen. Thuis, in rust en je ellendiger voelt dan ooit. Jarenlang bufferen, wachtend tot je met pensioen kunt en vervolgens een ziekte krijgen waardoor je die avonturen die je voor je zag niet meer kunt uitvoeren. Na herstel ben je dan vaak ook nog eens bang om opnieuw ziek te worden waardoor je maar voorzichtig blijft en de ideeën die je had van de baan veegt. In een relatie blijven waar de verlangens niet op één lijn liggen hopend dat dit vanzelf een keer veranderd en uiteindelijk het een veel te moeilijke stap vinden om ervoor te kiezen niet meer samen verder te gaan. Uit gemak alles laten zoals het is en weinig tot geen risico’s nemen. 

Zo zonde, voel ik dan, dat we ons geluk uitstellen, dat we aan de verwachtingen van anderen willen voldoen. Zo pijnlijk dat we onze eigen gezondheid naar de achtergrond verplaatsen, dat we prioriteit geven aan alles behalve ons eigen welzijn. Natuurlijk begrijp ik de angst ook. Het is ook mega spannend om anders te doen, anders te kiezen. Natuurlijk is het fijn om op safe te spelen en eerst bewijs te hebben dat het allemaal wel goedkomt alleen is dat in veel gevallen niet realistisch. Als je als baby de eerste stapjes gaat maken heb je ook geen garantie dat je na tien keer proberen kunt lopen. Je vertrouwt op het gevoel en gaat het gewoon doen ongeacht de uitkomst. Dat concept mag je nu nog steeds toepassen. Ga maar stappen nemen, niet wetende of je onderweg zult vallen of waar je precies uitkomt. 

Als ik naar mijn eigen angsten was blijven luisteren dan was ik nooit in mijn eentje op reis gegaan naar een ver land, had ik geen ontslag genomen bij mijn fulltime baan, was ik geen enkel eigen bedrijf opgestart, was ik niet naar Bonaire verhuisd, had ik niet al mijn spaargeld uitgegeven aan investeringen in mezelf en ga zo nog maar even door. Als ik mijn angsten zou laten leiden zou ik stilstaan, zou ik niet groeien, zou ik niet volgen waar mijn hart naar verlangt. 

Hoeveel excuses wil je nog hebben? Hoelang wil jij jouw doelen nog uitstellen? Hoe wil jij terugkijken op de keuzes die je hebt gemaakt? Wat wil jij doen met je wildste, grootste en meest creatieve ideeën? Wil jij jezelf blijven afvragen ‘wat als…’ of durf je de sprong te nemen? 

Het is niet iets wat verdwijnt die spanning als je dat eenmaal een keer gedaan hebt. Ook ik heb steeds weer opnieuw angst die opkomt als ik voor een belangrijke keuze sta. Die angst voor de sprong in het diepe kun je steeds weer opnieuw ervaren. Bij het boeken van mijn eerste reis die ik alleen ging maken huilde ik, bij het opzeggen van mijn vaste baan had ik verdriet van de spanning, bij de keuze maken om te emigreren rolden de tranen wekenlang over mijn wangen voordat ik vertrok. Nog steeds bij spannende keuzes komt die angst omhoog. Elke keer wordt er weer een nieuwe laag geopend en word ik opnieuw uitgedaagd om die spanning me niet weg te laten leiden van wat ik echt wil doen. Bij elke grote keuze die ik heb gemaakt waren er tranen, maar ook een hart vol geluk. 

Diegene die de call voelen om met mij samen te werken die willen ontdekken hoe zij meer vanuit hun hart kunnen leven. Om voor zichzelf te kiezen. Om patronen te doorbreken. Om eigen verlangens prioriteit te maken. Om te onderzoeken wat datgene dan precies is waarom je nog niet doet wat je wel zou willen doen. Daarmee wil ik jou ook uitnodigen om bij jezelf te voelen of jij het anders wilt doen dan de rest. Ik wil je aanwakkeren om op ontdekking uit te gaan. Ik wil je activeren en begeleiden naar de kern zodat je verandering kunt maken en jouw verlangens in het licht gezet worden. 

Het is nooit te laat en je bent nooit te oud om gehoor te geven aan wie jij echt bent en die verstopte delen van jezelf ruimte te geven om er te mogen zijn. 

 De ventilatoren stoppen met draaien. Voor mij het teken dat de stroom eruit ligt. Soms duurt het even, soms duurt het heel lang. Dat laatste dit keer. Het is nog middag. Mijn JBL boxje is nog voldoende opgeladen, de muziek blijft afspelen terwijl verder alles stuk voor stuk uitgaat. De koelkast stopt met koelen, de ventilatoren werken niet meer en de lichten gaan uit. De gedownloade muzieknummers blijven afspelen. Alle verdere afleidingen worden uitgeschakeld. Geen (werk) berichtjes, geen social media, geen Netflix. Ik lees een boek over familiepatronen, klieder wat aan met waterverf, schrijf een heleboel woorden op zonder doel, laat inspiratie door me heen stromen. 

De uren gaan voorbij. De zon gaat onder, er verschijnen mooie kleuren in de lucht, nog altijd is er geen stroom. Niet mijn meest favoriete moment zonder elektriciteit. In het donker. Terug te leiden naar dat het niet zo praktisch is om in het donker eten te koken en te douchen. Maar ook zijn dit de momenten dat je wordt uitgedaagd je eigen schaduwkanten aan te kijken. Wat doe je als het donker wordt? Wat doe je als de afleidingen om je heen verdwijnen? Kun je kijken naar wat er wel is of kijk je naar wat er niet is? Blijf je of ga je weg? 

De lucht wordt steeds donkerder, sterren verschijnen. Voor dit soort momenten altijd kaarsjes en een aansteker in huis. Al doende leer je 😉 De eerste keer dat ik een stroomuitval meemaakte in één van eerste maanden hier was ik daar totaal niet op voorbereid en had dat als gevolg dat ik om 7 uur ’s avonds maar ging slapen.

De batterij van mijn telefoon raakt leger, beltegoed is op, internet data heb ik sowieso nooit en ook het muziekboxje zal nu niet lang meer meegaan. De wind valt weg en de warmte slaat om me heen zo zonder ventilator of airco. Muggen verzamelen zich luid zoemend om me heen. Met natuurlijke muggenolie hou ik ze van mijn lichaam vandaan. Starend in de waxinelicht vlammetjes komt er toch even in mij omhoog hoelang dit nog gaat duren. Dit vast te makende hebben met het gezoem van de muggen wat frustratie in mij omhoog haalt. Die kleine irritante beestjes weten mijn schaduwkant op zijn best naar boven te halen. 

Het kleine beetje licht gebruik ik om de letters op papier te krijgen. Ik vind de rust weer terug door in het vuur te kijken wat zich ook zeer rustig houdt. Alsof het wilt zeggen ‘blijf maar kalm, ook dit gaat voorbij’. Het zwart van de nacht is nu letterlijk overal om mij heen. In het midden van de kamer zit ik met een paar kaarsjes op de grond, verder omringt door donkerte. Overgave aan wat is. Overgave aan niet weten. Verbinden met het element vuur en met wat het donker met mij doet. 

6 uur later en nog steeds geen teken van verandering. Heb ondertussen wel een powerbank gevonden waar nog een klein beetje stroom uit te halen valt. Wat fijn is om mijn telefoon wat op te laden zodat ik die weer als zaklamp kan gebruiken. 

Het brengt me terug naar een gevoel wat ik in Afrika, Tanzania ook heb ervaren. Het merendeels leven zonder voorzieningen die wij als Westerse mensen zo gewoon vinden. Meer zijn, minder doen. Verbinden met wat is. Ik ben stiekem wel eens blij dat wij dit soort momenten ook hier op het eiland hebben. Het brengt je meer in verbinding met jezelf. Meer in verbinding met anderen. Alle ruis wordt weggehaald. Erover klagen is nutteloos. Je hebt het ermee te doen en je kan er maar beter het beste van maken. Het geeft een extra besef van hoe goed wij het hebben en dat het niet zo vanzelfsprekend is om gas, water en licht altijd tot je beschikking te hebben. 

In Tanzania had ik deze les al tot me genomen en ik vond het destijds lastig om daarna terug te zijn in Nederland. Ondanks dat ik de fijne voorzieningen super erg waardeerde (stromend, en ook nog warm, water halleluja), had ik tegelijkertijd ook een afkeer hoe iedereen zo gefixeerd bezig was met spullen en de hoeveelheid woede wat er omhoog kon komen als iets even niet werkte. Het is voor mij dan ook meer dan logisch dat ik me hier zoveel meer thuis voel op het kleine eilandje Bonaire, waar niet altijd alles werkt en je niet alles tot je beschikking hebt wanneer je dat wilt. Voor mij voelt dit zoveel meer menselijk, verbonden en natuurlijk. 

Dat is dan ook wat ik door me heen voel gaan als ik zo in het donker bij kaarslicht aan het schrijven ben. De grootste lessen hebben wij te leren binnen in onszelf. Om daarbij te komen mag het soms best even donker worden. Ik kan het donker best even spannend vinden, niet fijn of me alleen voelen en dat is oké. Even later kijk ik naar een magische sterrenhemel doordat het zo donker is. Knipogende sterren, miljoenen lichtjes in de lucht. Het is zo helder dat ik stelsels kan zien, energielijntjes, alsof ik de sterren met elkaar kan zien praten. Een cadeautje wat weer bevestigd welke mooie dingen het donker ook met zich meebrengt. 

Als de ventilatoren uren later weer langzaam op gang komen en de lampen beginnen te knipperen zijn dat de tekens dat de stroom weer in werking is gezet, alles gaat weer verder waar het gebleven was. Nog denkend aan de bizar mooie sterrenhemel vol leven waar wij maar weinig van weten val ik in slaap. 

 

Een label kan je helpen inzichten te krijgen, maar het kan er ook voor zorgen dat het je nog verder van een verandering af laat staan. Het kan je laten stilstaan of een slachtoffer rol activeren. Een label is iets wat we vanuit onze mind maar al te graag willen. Bevestiging, een naam er aan geven, goedkeuring, kunnen bewijzen waarom je doet zoals je doet.

 

Ik zal deze visie delen vanuit mijn eigen voorbeeld. Ik ben een gevoelig persoon. Als kind voelde ik me regelmatig onbegrepen en anders. Zodra ik er achter kwam dat hier een naam voor was, namelijk Hoog Sensitief Persoon, was ik in eerste instantie blij. Dit wat ik ervaar heeft een naam, het bestaat, ik ben niet de enige die dit voelt. Dit zorgde nog niet direct ervoor dat ik hier de kracht van kon inzien en het vanuit een ander oogpunt kon benaderen. Allereerst hield ik mij vast aan dit label om mezelf te verklaren of aan anderen te bewijzen hoe ik de wereld ervaarde.

Het label kon ik op verschillende manieren inzetten en had daar in de weg zittende overtuigingen op;

• Ik ben nou eenmaal gevoelig dus dit kan ik niet
  
• Er is iets niet goed met mij en het werkt tegen mij
• Ik ben een HSP dus het is gerechtvaardigd dat ik afstand neem van ‘normale’ situaties
• Teveel met anderen personen omgaan zorgt ervoor dat ik overprikkeld raak
• Ik verwacht dat anderen rekening met mij houden

Ik las allerlei informatie om mezelf beter te leren kennen en begrijpen. Al snel kwam ik erachter dat het label mij erkenning en herkenning gaf, wat fijn was, maar een andere vraag bleef omhoog komen. Namelijk HOE zet ik dit in als kracht? HOE zorg ik ervoor dat dit niet een zwakte is maar een gave? Ik kreeg de drang om er op een andere manier naar te kijken en te leren hoe ik dit als iets positiefs kon gaan zien. 

Hier was maar weinig informatie over te vinden destijds vond ik. Ik ging mijn eigen tools ontwikkelen, zocht hulp bij teachers die hiermee bekend waren, las allerlei boeken en koppelde me meer los van het label en mijn eigen belemmerende overtuigingen. Om daadwerkelijk dit als kracht te ervaren had ik dat label niet nodig. Om verandering aan te brengen mocht ik in actie komen. 

Hierbij mijn verlangens onderzoeken. Wat is het wat ik graag wil? Wat wil ik niet? Het grootste verlangen was dat ik anderen kon helpen vanuit mijn sterke intuïtie. Ik wist dat het niet voor niks was dat ik dit zo ervaarde alleen had ik nog geen idee hoe er mee om te gaan. Daarnaast wilde ik wel graag naar feestjes en genieten van een sociaal leven en daar mijn manier voor vinden. Wat ik niet wilde was me onderdompelen in verhalen van andere hoog sensitieve personen en in die herkenning blijven ronddwalen.  

Aarding, grenzen stellen, bescherming en reiniging zijn mijn kernwoorden hiervoor. Dat ging echt niet makkelijk of binnen een week. Het was een training. Keer op keer weer ervaren, doen, leren. Jarenlange oefening met ups en downs. Ik keek vaak op tegen bijvoorbeeld zangeressen of muzikanten en vond het geweldig om te zien hoe zij van hun passie hun werk maakten. Op het eerste gezicht leek het mij dat dit ze van nature afging, terwijl ook zij hiervoor keihard hebben moeten werken. Ik werd me bewust van het feit dat werken met energie niet iets is wat je zomaar kunt doen, er gaan enorm veel processen aan vooraf. Het resultaat mag er zijn. Ik kan nu anderen begeleiden in hun ontwikkeling zonder dat dit ten koste gaat van mijn energie en ik kan naar feestjes gaan zonder dat mijn energie leegloopt. Ik heb er mijn weg in gevonden. 

Om wat voorbeelden te geven hoe het er voor mij als kind aan toe ging. Ik was zo ontzettend gevoelig voor energie dat ik het af en toe het niet aankon. Toen aan de overkant van de straat een jongen uit de buurt viel met zijn fiets en een tand door zijn lip had (wat ik amper kon zien op zo’n afstand), werd ik misselijk en kreeg een naar gevoel, ik vond het vreselijk en voelde me machteloos. Een ander voorbeeld is dat we op vakantie waren, de moeder van mijn vriendin struikelde en haar heup was gebroken (alleen een schaafwondje te zien), lag ik daarnaast op de grond, flauwgevallen. Dat laatste gebeurde regelmatig, dat ik flauwviel, mijn systeem schakelde zich letterlijk uit omdat het teveel was om te verwerken. 

Op latere leeftijd kon ik dit beter reguleren, maar mijn systeem vond het nog steeds heftig om directe symptomen te kunnen ervaren van een ander. Al was ik in een andere ruimte, ik kon in energie aanvoelen dat er iets gebeurde. Was ik op kantoor aan het werk voelde ik ineens mijn maag omdraaien en een pijnscheut door me heen gaan. Op dat moment gaat er een kind heel hard huilen en heeft zijn pols gebroken. Deze hele situatie vond zich buiten mijn zicht en op een andere verdieping plaats en toch voelde ik het. Dit soort gebeurtenissen bleven soms dagenlang in mijn systeem voelbaar.

Ik voelde af en toe de pijn of emotie van een ander intenser dan de persoon in kwestie, dat was niet gezond. Het was een hele opgave om mezelf hiervoor te beschermen en te leren onderscheiden wat van een ander was en wat van mijzelf. En ook belangrijk; hoe ik hier niet verantwoordelijk voor was om het te dragen en dit los te mogen laten. Om dit te kunnen doen was het nodig om de nuttige energie hiervan in te zien, los te komen van de overtuigingen en een verandering te maken. Ik moest een keuze maken om niet meer alles zo direct binnen te krijgen. Nu kan ik filteren, overzie ik snel het grotere geheel, kan ik de ander begeleiden en deel ik mijn inzichten als de ander hiervoor open staat.

Nu ben ik zelf in charge. Ik houd afstand van wat niet bij mij past. In de situaties waar in ik geen controle heb over de drukte, de personen die er zijn of de energie die er aanwezig is kan ik mezelf beschermen en is er altijd de keuze om weg te gaan als dat voor mij beter is. De gave die ik heb voelt nu al een cadeautje. Hoe blij ben ik nu dat ik deze kan inzetten, vooral tijdens mijn werk. Ik kan energie van anderen doorvoelen zonder dit zelf op te nemen of hier last van te hebben. Het is mega krachtig hoe snel ik kan invoelen bij een ander wat er speelt en wat er nodig is. 

Vasthouden aan een label, hokje, ziekte, benaming voor gedrag etc. kan er dus voor zorgen dat je jezelf zo gaat programmeren dat je het vervelende aspect ervan in stand houdt in plaats van dat je gaat ontdekken wat jouw les hier in is en hoe je dat mag veranderen. Nou zeg ik niet dat je daarmee alles kunt oplossen, maar je kunt het jezelf wel een stuk makkelijker maken door je eigen houding, gedachtes en gedrag hier in te veranderen. Een ziekte zal niet ineens verdwenen zijn en jij zal niet ineens geen hooggevoelig persoon meer zijn. Waar het om gaat is dat je je eigen ‘zijn’ gaat accepteren en hoe je de onderliggende lessen, wijsheden en krachten kunt inzetten die er in verstopt zitten. 

In mijn sessies werk ik regelmatig met het doorbreken van onder andere patronen, overtuigingen en aangeleerd gedrag. Daarvoor gaan we de kern bekijken zodat het vanuit daar mag helen, je krijgt inzichten en komt voor de keuze te staan om dit te kunnen veranderen. Om dit te laten slagen is jouw eigen wil en verantwoordelijkheidsgevoel altijd belangrijk. 

Vanuit het systeem gebeuren er extreme dingen. Voor de een wel zichtbaar of voelbaar voor de ander niet. Op een sluikse manier worden we bepaalde richtingen op geduwd. Waarom? Om de maatschappij zwakker te maken. Wanneer je zwakker bent zul je makkelijker volgen. Wat als je makkelijker volgt? Dan heeft het systeem meer controle over jou.

De uitdaging hier in is niet om het ene uiterste of het andere uiterste te kiezen of jezelf binnen een bepaald hokje te plaatsen. Meer dan ooit is nodig dat je bij jezelf blijft. Dat je zelf blijft nadenken. Dat je zelf blijft voelen. Dat je zelf keuzes blijft maken. Waar je hoort dat het allerbeste wat je kunt doen is je aansluiten bij een religie (leven volgens een boekje), want daar zit de waarheid hoor je van de tegenpartij dat je je het beste kunt aansluiten bij een spirituele community (je afzonderen van de realiteit), want als we doen dat het er niet is bestaat het niet. In mijn ogen beide niet oké. 

Ik vroeg mijn higher being wat het belangrijkste was om vandaag te delen. Het woord polariteit kwam als eerste op, terwijl ik eigenlijk met heel andere thema’s bezig ben. En ik begrijp wel waarom. Als we niet eerst met elkaar kijken naar wat er op dit niveau gebeurt is het ook veel lastiger om het diepere innerlijk werk aan te gaan. Hoe kun je verbinding maken met je ware ik als je je aansluit bij het een of het ander? En daarmee het andere buitensluit? 

Als je leeft volgens een bepaalde religie dan heb je je aan bepaalde regels te houden, of je dat nou voelt of niet. Als je leeft volgens een spirituele levenswijze dan zijn daar onderliggend regels aanwezig wat je wel of niet als spiritueel persoon zou mogen doen. Wij zijn allemaal ontstaan vanuit de bron (hoe je die ook noemen wilt) en wij zijn allemaal spirituele wezens. We zijn het allebei. Goddelijk en spiritueel. Niks meer en niks minder. 

De balans vinden is the key. Wanneer jij ZELF mag voelen wat voor jou klopt, dit mag ontdekken en ervaren op jouw manier. Wat voor de ene persoon werkt hoeft voor de ander niet zo te zijn. Het zou er zoveel liefdevoller aan toegaan als we de ander niet willen overtuigen van een bepaalde leefstijl of dat er over en weer oordelen zijn. Dat jij gewoon jij mag zijn en de ander gewoon de ander mag zijn. 

Iedereen ontwikkelt op zijn of haar eigen tempo. Dit natuurlijke proces hoeven we niet te verstoren. Als jij jouw waarheid leeft kan een ander daar zelf toenadering toe zoeken op het juiste moment. Iedereen is zelf verantwoordelijk om een verandering te maken. Jouw eigen wil bepaald hoe je omgaat met jouw lot. Jij kiest over jouw eigen ontwikkelingen en nooit over die van de ander. Daarbij heb je natuurlijk altijd de keuze om je tijd door te brengen met personen die aligned zijn met wat bij jou past en wat meer afstand te houden van wat niet past. 

Nog een kanttekening dat ik dus niet voor of tegen religie of spiritualiteit ben. Waar het vooral om gaat is dat jij jezelf mag zijn. Dat je niet iets hoeft te volgen wat voor een ander kloppend voelt. Het samenkomen in eenheid zal alleen mogelijk zijn als we durven loslaten dat het een beter is dan het ander. Als we mogen ontdekken wat die middenweg is. Als jij je stevig in je eigen kern voelt en doet wat voor jou klopt. Polariteiten zijn er om tegenovergestelden te kunnen voelen en vanuit daar de balans te vinden. 

Het is niet de bedoeling om alleen maar in het donker te zijn of alleen maar in het licht.

Het is niet de bedoeling om alleen maar vrouwelijke energie te hebben of alleen maar mannelijke energie.

Het is niet de bedoeling om alleen maar actief te zijn of alleen maar te rusten.
Het is niet de bedoeling om alleen maar sterk te zijn of alleen maar kwetsbaarheid te tonen.

Het uiteindelijke hogere doel wat er hier met elkaar te doen hebben is een eenheid vormen. Mannelijke en vrouwelijke energie samen laten werken. Het een niet het ander laten uitsluiten. Samenzijn in onvoorwaardelijke liefde. Samenwerken met de polariteiten die er zijn. Niet van elkaar af bewegen maar juist naar elkaar toe. 

In onvoorwaardelijke liefde mag jij er zijn precies zoals je bent. Jouw verlangens, jouw waarheid, jouw zijn. Daar in zijn we soms samen, soms alleen. Daar is avontuur en ook comfort. Daar is vrijheid, maar ook verplichtingen. Soms hebben we controle, soms volledige overgave. Daar in zorg je voor jezelf en ook voor de ander. Daar in wisselen serieusheid en speelsheid elkaar af. Daar in ben je dicht bij jezelf en ook verbonden met de ander. 
Polariteit.