Mijn naam is Geike de Wit. Mijn verhaal gaat over narcistisch misbruik en begint tijdens mijn studie. Trauma bonding, de narcistische liefdesverslaving.
De kennismaking
Via mijn toenmalige vriend leerde ik een man kennen. Hij viel erg op vanwege zijn onbekommerde, brutale houding. Ik voelde meteen aan alles dat deze figuur onder het kopje ‘foute mannen’ viel en dat kwam niet alleen door zijn, in mijn ogen, opzichtige sieraden, zijn ordinaire manier van kleden en het feit dat hij openlijk aan het dealen was. Hij bekeek me nogal vrijpostig en bleef me doordringend aankijken terwijl hij dubbelzinnige opmerkingen over mij maakte tegen mijn vriend. Hij vond dat allemaal wel grappig, maar mijn eerste reactie was om meteen weg te lopen.
Ik wilde niets met hem te maken hebben maar ik bleef hem overal tegenkomen en hij bleek heel charmant en innemend te zijn. Na korte tijd nam hij me onverwacht mee uit eten en toonde belangstelling voor alles wat ik deed en vond. Ook deed hij allerlei lieve dingen voor me, zoals mij bij hem thuis uitnodigen om voor mij te koken, bloemen kopen en helpen bij een verhuizing. Zes jaar lang stak hij niet onder stoelen of banken dat hij gek op mij was en mij voor zichzelf wilde. Toen het met mijn relatie bergafwaarts ging en ik hem vanwege omstandigheden een half jaar niet gezien had, ging ik overstag en viel als een blok voor hem toen we elkaar weer zagen.
De roze wolk die niet zo roze bleek
De begintijd was fantastisch. Hij deed alles voor mij, maakte ontbijtjes op bed en bracht mij overal naartoe, het maakte niet uit hoelaat of waarheen. Hij nam mij mee uit shoppen, uit eten, naar de bioscoop, niets was te gek. In bed was het alsof we voor elkaar gemaakt waren. Daarbij liet hij me onafgebroken horen en voelen dat hij stapelgek op mij was. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik was tot over mijn oren verliefd en voelde mij zo gelukkig dat ik er alles voor deed om maar in zijn buurt te kunnen zijn.
Na ongeveer een half jaar kwamen er scheurtjes in dit perfecte plaatje. Hij kwam bijvoorbeeld niet opdagen als we afgesproken hadden en gaf dan ook geen reden op. Hij was plotseling minder aanwezig in mijn leven en wanneer ik contact probeerde te houden door hem wat vaker te bellen, liet hij merken dat hij daar geen zin in had: ’Waarom bel je mij? Bel maar iemand anders als je je verveelt, ik heb wel wat anders te doen.’
Als we samen uit waren zei hij vaak tegen belangstellenden dat hij geen relatie had, vaak terwijl ik gewoon naast hem stond. Ik voelde mij vaak vernederd, maar aan de andere kant waren er nog steeds heel veel fantastische momenten samen. Die stonden in zo’n groot contrast met de afwijzing dat ze een betoverende uitwerking op mij hadden. Het was alsof ik langzaam maar zeker in een hypnotische toestand werd gebracht.
Het effect wat zijn stem, zijn uiterlijk en zijn aanraking op mij hadden is met geen pen te beschrijven en moeilijk uit te leggen. Wat er met me gebeurde heet trauma bonding: ik hechtte mijzelf op een ongezonde manier aan mijn misbruiker, maar dat wist ik destijds niet, ik wist gewoon niet wat mij overkwam.
Toen hij me vroeg om hem te helpen zijn uit de hand lopende financiële problemen mee op te lossen ging ik meteen akkoord omdat ik het gevoel had dat ik op deze manier kon bewijzen dat ik zijn liefde wel degelijk waard was en dat ik ook bereid was veel voor hem te doen, zoals hij ook veel voor mij deed. Ik schreef uit zijn naam brieven naar instanties en schuldeisers. Hij leerde mij zijn handtekening aan, zodat ik af en toe een rekening kon betalen. Ik regelde zoveel als ik kon om zijn waardering te krijgen, maar gaandeweg werd het steeds moeilijker en zag ik hem minder en minder. Als ik liet merken dat ik hem miste of in mijn leven wilde, duwde hij mij weg door nare opmerkingen te maken of weg te blijven.
Hij kon onredelijk kwaad worden als ik iets deed wat in zijn ogen verkeerd was of negeerde hij mij dagenlang door niet terug te bellen of weg te blijven, terwijl hij de dingen die ik voor hem deed vanzelfsprekend vond. En na verloop van tijd waren dat steeds meer dingen. Zo deed ik bijvoorbeeld zijn was, mocht hij op mijn naam een telefoonabonnement afsluiten en zich inschrijven op mijn adres zodat hij een uitkering aan kon vragen.
Wanneer ik de moed had hem ergens op aan te spreken, wist hij het altijd zo te draaien dat alles eigenlijk mijn eigen schuld was. Ik had de dingen anders kunnen zien, of ik had anders moeten reageren, of ik beschuldigde hem van iets wat niet waar was.
Urenlang kon hij op me inpraten en vaak waren zijn redenaties gewoon niet te volgen. Het maakte mij onzeker over mijn eigen waarneming en waarden en normen. Ook al wist ik niet wat ik verkeerd deed: het was ontzettend belangrijk voor mij dat hij niet boos bleef en dat hij mij zou vergeven, want af en toe zag ik een glimp van de man waar ik zo verliefd op was geworden en het geluksgevoel dat hij mij dan gaf was met niets anders te vergelijken.
Ik deed alles voor een shot geluk. Vanaf dat moment was ik verloren. Mijn vriend was grenzeloos in wat hij van mij vroeg en ik stelde geen grenzen, omdat ik letterlijk verslaafd was aan zijn aandacht en manipulatie die ik aanzag voor liefde.
Dit verdraaien van feiten maakte mij meer en meer afhankelijk van de goedkeuring en de grillen van hem omdat het mij super onzeker maakte. Ik geloofde gewoon niet meer in mezelf. Dus zei ik sorry en was blij als hij weer lief tegen mij deed.
Het is voor buitenstaanders moeilijk uit te leggen hoe het is om zo slecht behandeld te worden in een relatie en toch bij diegene te blijven. Zelfs voor mijzelf is het achteraf moeilijk te bevatten. Ik had voor mijzelf een aantal dingen bedacht om de dingen die hij deed goed te praten.
Op de eerste plaats had mijn vriend een hele onveilige jeugd. Zijn ouders waren al gescheiden vóór zijn eerste levensjaar, zijn vader was alcoholist en zijn moeder was nog erg jong en vooral bezig met haar eigen behoeften. Er waren veel stiefvaders, verhuizingen en weekenden bij een vader die bij het opstaan al meteen zijn eerste biertje opentrok. Hij moest op jonge leeftijd al overleven en ik had veel begrip voor zijn moeilijke gedrag, omdat ik wist dat het door zijn jeugd kwam. Ik was ervan overtuigd dat wanneer ik onvoorwaardelijk van hem hield, hij zou veranderen, omdat hem dat veiligheid en stabiliteit zou geven.
Fout: ik gaf hem alle veiligheid en stabiliteit van de wereld, maar veranderen kon hij niet. Iets wat ik nu weet, is dat een narcist niet kan en wil veranderen. Het enige wat ik met mijn onvoorwaardelijke acceptatie bereikte is dat hij steeds grenzelozer werd.
Na twee jaar gingen we samenwonen en emotioneel en financieel misbruik was de orde van de dag. Ook werd hij sporadisch fysiek, gooide mij door het huis en gooide met spullen. Hij blowde de hele dag, isoleerde mij van mijn vrienden en zijn gedrag werd steeds roekelozer, zo smokkelde hij zonder blikken of blozen een behoorlijke hoeveelheid wiet mee toen we op vakantie gingen naar een land waar je daar een fikse gevangenisstraf voor kunt krijgen. Toen ik van tevoren vroeg of hij dat niet wilde doen reageerde hij beledigd omdat ik er vanuit ging dat hij zoiets zou doen. Achteraf vond hij dat ik blij moest zijn dat hij niet gepakt was en niet moeilijk moest doen.
Toen hij vanwege handelen in drugs twee jaar in de gevangenis zat, schreef hij mij elke dag en beloofde mij dat alles anders zou worden als hij weer thuiskwam. Hij was zo overtuigend dat ik hem trouw bleef. Ik zorgde ervoor dat hij in de gevangenis niets tekort kwam en dat er geen schulden ontstonden. Ik had twee banen om alles te betalen. Toen hij vrijkwam ging hij echter op de oude voet verder en had hij nog een korter lontje dan daarvoor.
Ik vertelde mezelf dat het kwam omdat hij een slechte tijd achter de rug had. Ik regelde werk voor hem en kocht een ander huis in een andere woonplaats zodat we opnieuw konden beginnen. We kwamen inderdaad een tijd in rustiger vaarwater, alles leek goed te komen. Toen hij vroeg of ik de moeder van zijn kind wilde worden zei ik meteen ja, omdat ik bedacht had dat een eigen gezin hem de basis zou kunnen geven die hij zo erg mistte.
Fout: een kind zou alles alleen nog maar complexer maken en kon zijn persoonlijkheidsstoornis niet oplossen, maar dat wist ik natuurlijk nog niet.
De derde oplossing die ik voor mij zag was therapie. Ik begon steeds meer in te zien dat zijn gedrag niet normaal was, hij blowde de hele dag en soms gebruikte hij daarbij nog XTC en speed. Daarnaast dronk hij elke dag een flinke hoeveelheid alcohol, hij raakte met periodes de grip op de werkelijkheid kwijt en kon dan gaan hallucineren. Ik zag dit allemaal als uitingen van onmacht en pijn en had het idee in mijn hoofd dat als we in therapie zouden gaan, dit zou kunnen veranderen. Maar hij wilde geen therapie, met hem was namelijk niets mis. Ik ging bij hem weg, maar hij haalde mij terug en ik ging willoos mee naar huis, het voelde als falen maar ik had het gevoel niet anders te kunnen.
Tijdens mijn zwangerschap liepen de spanningen hoog op en na een conflict waarbij hij mij met een gebalde vuist op mij insloeg ben ik voor de tweede keer bij hem weggegaan, dit keer zonder te zeggen waarheen.
Hij ontdekte echter bij wie ik logeerde en liet zich gelden door ‘s nachts een steen door het raam te gooien, in te breken en autobanden lek te steken. Ook veranderde hij de sloten van mijn huis. Nadat hij een behulpzame buurjongen met een mes in zijn been stak is hij opgepakt door de politie en kreeg negen maanden detentie en een psychiatrisch onderzoek. In de tussentijd beviel ik van ons kindje, een dochter.
Na de geboorte ging ik naar de gevangenis omdat hij haar wilde zien. Hij was erg onzeker en huilde toen hij haar zag. Ik was er stuk van om hem zo te zien en met knikkende knieën liep ik de gevangenis uit. Opnieuw was ik verloren en ontzettend in de war van alle emoties. Ik had het moeilijk zo alleen met een babytje en was behoorlijk beïnvloedbaar. Hij belde mij iedere dag en begon weer met vleien en beloven, ik kreeg ook direct de vraag of hij na zijn detentie naar huis mocht komen.
Ik twijfelde, maar mijn ex dreigde met zelfmoord als hij niet terug naar huis mocht. Hij verstond de kunst om alles zo te verdraaien dat zijn misdragingen ook mijn schuld waren, en in sommige gevallen zelfs helemáál mijn toedoen omdat ik wisselvallig was en hem angst aanjoeg. Zijn favoriete uitspraak was: ’Door jou raak ik in paniek en als ik in paniek ben sta ik niet voor mijzelf in.’
Ik stemde in. Ik zag eindelijk de mogelijkheid om hem in therapie te laten gaan en stelde als eis dat hij alleen naar huis mocht komen als hij met mij in therapie ging.
Fout: Je kunt iemand die dit niet wil, dwingen om samen in therapie te gaan en zeker een narcist niet. Toen hij thuiskwam was het eerste wat hij zei dat hij niet met mij mee zou gaan, ik stond met lege handen.
Ik kende de inhoud van het psychiatrisch rapport niet en kreeg dit niet onder ogen toen ik er bij zijn advocaat om vroeg, maar nadat hij thuiskwam vond ik het tussen zijn spullen. Er stond in dat hij een ‘Cluster B persoonlijkheidsstoornis’ had en er werd gesproken over Narcistische, Borderline en Anti-sociale kenmerken. In de toelichting stond dat hij een verpsychopatiseerde persoonlijkheid en geen ontwikkeld geweten had. Mijn wereld stortte in, maar ik had geen andere keus dan proberen er iets van te maken. Hij was net weer thuis en niet van plan weg te gaan.
Alles werd alleen nog maar moeilijker met ons kindje erbij. Hij had erg veel moeite met de aandacht die ze van ons vroeg want hij wilde die voor zichzelf. Het voelde voor mij alsof ik twee kinderen had die wedijverden om de aandacht van hun moeder. Ook zag ik hem erg wisselende signalen aan haar geven. Eigenlijk behandelde hij haar hetzelfde als mij en na een jaar voelde ik mij compleet uitgewoond en een waardeloze moeder.
Ik ging voor de derde keer bij hem weg om bij mijn ouders te gaan wonen.
Eindeloze cirkels
Toen hij hoorde dat mijn ouders hem niet over de vloer wilden hebben, reed hij naar hen toe in een gestolen auto. Hij belde aan, spoot pepperspray in hun gezicht en dreigde op hen in te slaan met een hamer. Buren overmeesterden hem en hij ging opnieuw de gevangenis in. Voor de rechter verklaarde hij dat hij alleen maar met mijn ouders ‘wilde praten’.
Toen hij vrijkwam wilde hij contact met ons dochtertje en viel ik opnieuw voor hem omdat hij enorm kwetsbaar was en oneindig veel spijt betuigde. Ik wilde echter niet samenwonen maar rustig bekijken of we nog een kans hadden. Mijn ex accepteerde dat niet en er ontstonden problemen omdat hij te pas en te onpas langskwam en dan niet meer weg wilde gaan. We gingen van conflict naar conflict omdat hij claimde dat onze dochter ook zijn kind was en dat hij ten alle tijden haar moest kunnen bezoeken. Ik bleef zoeken en vechten voor een manier waarop wij een goed contact konden hebben, deze keer vertelde ik mezelf dat ik dit aan ons kindje verplicht was.
Hij ging eindelijk mee naar therapie, maar het hielp allemaal niets omdat hij niet aan zichzelf wilde werken en toen ging eindelijk bij mij de knop om en kon ik na twaalf jaar ellende de stekker uit onze relatie trekken.
Daarna werden de dingen nóg moeilijker als daarvoor. Mijn ex kon de breuk niet accepteren en begon mij te stalken. Dingen werden gestolen en kapot gemaakt, ik werd zwartgemaakt bij vrienden door het verspreiden van dagboekfragmenten die hij uit mijn dagboek had gescheurd. Mijn sloten werden meerdere malen dichtgekit vanuit de gedachte : ‘Ik niet naar binnen, jij ook niet naar binnen’ en hij trok in mijn huis toen ik op vakantie was.
Ik kreeg een onafgebroken stroom sms-jes, telefoontjes en briefjes door de brievenbus. Hij hing urenlang rond bij mijn huis en zelfs op mijn werk. Ik deed aangifte van stalking en hij kreeg contactverbod na contactverbod en ook gevangenisstraffen.
Niets hielp, Zodra hij vrijkwam kwam hij direct naar mijn huis en dan begon alles weer opnieuw. Ik negeerde al zijn signalen maar dit maakte hem razend. Een dieptepunt was het zomaar in de auto meenemen van ons dochtertje terwijl ze buiten aan het spelen was om zo af te dwingen dat ik met hem zou praten, absoluut eindpunt was het met de auto op mij inrijden en mij in elkaar slaan. Op dat moment dacht ik dat ik het niet zou overleven. Gelukkig hoorde men mij gillen en kwamen er van alle kanten mensen uit hun huizen gerend zodat hij er snel vandoor ging.
De enige oplossing was verhuizen en ander werk nemen. Ik had ondertussen een lieve man leren kennen met wie ik nog steeds samen ben. Hij bood me aan met hem samen te gaan wonen en gewoon te verdwijnen uit het dorp waar ik woonde. Sinds die tijd is het redelijk rustig en heb ik met mijn dochter een goed leven op kunnen bouwen, maar de gevolgen van mijn tijd met mijn ex gaan nooit helemaal weg. Op straat kijk ik altijd over mijn schouder, we wonen in dezelfde stad en ik heb hem een paar keer gezien, gelukkig zag hij mij niet.
Mijn ex heeft mijn bankrekening geplunderd met gestolen overschrijf formulieren en hij heeft al mijn financiële reserves gestolen. In dezelfde maand is er bij mijn broer ingebroken en alles van waarde weggehaald. Omdat er ook een ingelijste foto van ons dochtertje meegenomen was, is het overduidelijk wie de dader is, maar het gold niet als bewijs om hem op te kunnen pakken.
Een paar jaar geleden vroeg hij een omgangsregeling aan, maar kreeg deze niet. Zijn persoonlijkheidsstructuur en strafblad waren reden voor de kinderrechter om dit niet toe te kennen. Tot slot kreeg ik een tijd geleden nog doodsbedreigingen via google hangouts en ik weet dat hij allerlei dingen op Facebook heeft staan over mij en onze dochter. Dit soort dingen zorgen ervoor dat ik mijn tijd met hem nooit goed af zal kunnen sluiten.
Kwetsbaarheid omzetten naar kracht
Ik zocht hulp om mijn ervaringen te kunnen verwerken, maar merkte dat hulpverleners weinig konden met mijn hulpvraag. Daarom ben ik zelf op zoek gegaan naar manieren om van mijn verleden te leren en te begrijpen wat mij eigenlijk allemaal overkomen is. Nu, na veel lezen en nadenken weet ik dat ik gevangen zat in een manipulatief narcistisch web. Ik was een vrij naïeve jonge vrouw, heel beschermd opgevoed en heel empatisch. Vanuit mijn werk als verpleegkundige was ik gewend om voor anderen te zorgen. Daarnaast ben ik heel ruimdenkend en vind nogal snel dat iets moet kunnen, ondanks dat ik dit voor mijzelf misschien geen goed idee vind.
Ik was een dankbare prooi voor mijn narcist, totaal niet weerbaar en zo beïnvloedbaar als het maar zijn kon. Eenmaal slachtoffer van trauma bonding (ook wel liefdesverslaving genoemd) was het erg moeilijk voor mij om echt afstand te nemen en viel ik steeds terug. Vergelijk het met iemand die gestopt is met roken, één sigaret aansteken kan al genoeg zijn om weer een pakje per dag te gaan roken. Zo was bij mij het horen van zijn stem of een aanraking al genoeg om mezelf opnieuw in hem te verliezen. Eigenlijk is geen contact het enige wat mij geholpen heeft. Na trauma bonding moet je letterlijk afkicken van alle fijne stofjes die je hersenen aanmaken. De extase die je voelt als je aandacht en waardering krijgt van je narcist, is verslavend. De naam liefdesverslaving is dus heel goed gekozen.
Over mijn ervaringen met deze onmogelijke, verslavende liefde heb ik mijn boek ‘Geen Sprookje’, geschreven. Daarnaast probeer ik van deze donkere periode in mijn leven iets positiefs te maken door informatieve posts op mijn Instagram te zetten. Ik wil behalve het geven van informatie over narcisme ook lotgenoten een hart onder de riem steken. Vaak staan slachtoffers van narcisten er alleen voor omdat ze totaal geïsoleerd zijn van vrienden en familie en omdat er veel onbegrip is.
Ik heb elke dag contact met tientallen vrouwen, en een enkele man, die graag met iemand praten die begrijpt waar ze doorheen gaan. Een luisterend oor is ontzettend belangrijk, al is het maar om te weten en te voelen dat je niet de enige bent die dit meemaakt. Er is vaak overweldigend veel herkenning: het overladen met liefde, daarna de onbereikbaarheid, het negeren, de onvoorspelbare woede uitbarstingen, de stinkende best die je doet om alles niet uit de hand te laten lopen, het wachten op de beloning van positieve aandacht, de stalking en soms publieke vernedering achteraf. Iedereen maakt dit mee en iemand zei heel treffend: ‘Same shit, different story’. Er zijn nog meer aspecten te benoemen zoals vreemdgaan, seksueel misbruik, het inzetten van omstanders om informatie voor de narcist te vergaren of roddels te verspreiden. Dit zit niet in mijn verhaal omdat ik dat niet meegemaakt heb maar het zijn absoluut dingen die veel voorkomen.
Wil je meer informatie over narcisme of herken je dingen binnen je relatie? Je kunt met mij in contact komen via mijn Instagram. Wanneer je meer wilt weten over mijn persoonlijke verhaal, dan kun je via deze link mijn boek ‘Geen Sprookje’ aanschaffen.
Groeten, Geike
0 reacties