Een depressie… Hoe kom je er aan? En een betere vraag, hoe kom je er weer vanaf?
Ongeveer anderhalf jaar geleden is mijn depressie begonnen (iets wat ik toen niet wist). Langzaam aan is het komen binnensluipen, heb ik het proberen te verdringen, maar uiteindelijk moest het er wel uitkomen. Na mijn reis naar Tanzania is het allemaal teveel geworden. Meerdere factoren spelen hierbij een rol. Een heftige reis achter de rug, de verwerking van de abortus, dagelijkse routine op werk, de liefde wat niet goed verloopt… Als het op alle vlakken niet goed gaat dan wordt je op een gegeven moment stop gezet door jezelf.
Afgelopen zomer ging ik naar de dokter met wat lichamelijke klachten, ik dacht zelf dat mijn B12 niveau niet goed was waardoor ik me zo voelde, maar al snel liet de dokter vallen dat ze dacht dat ik een depressie had. Daar schrok ik van. Ik? Een depressie? Waarom heb ik dat zelf niet in de gaten…? Ik werd doorverwezen naar de psycholoog waar een aantal testen werden gedaan waaruit ook bleek dat ik in een best heftige depressie zat. Door zelf de uitslagen te zien en de bevestiging kreeg dat ik een depressie had, moest ik er wel aan geloven. Al die tijd heb ik mijn gevoelens deels weggestopt, altijd maar doorgaan, vooral aan anderen denken en niet aan mezelf. Zolang ik doe alsof ik vrolijk ben en het naar m’n zin heb zal het vast goed komen. Ik ging steeds meer doen zodat ik ook nergens bij stil hoefde te staan. Fulltime werken, een eigen webshop, kinderfeestjes, bloggen, vrijwilligerswerk en daarnaast nog een sociaal leven. Alles deed ik met plezier, echt waar, alleen goed was het niet.
Toegeven aan de depressie was misschien wel het moeilijkste. Ik wilde niet zielig gevonden worden, ik wilde niet verdrietig zijn, ik wilde niet zo balen van mezelf. Ik wilde dat alles gewoon normaal en leuk was. Urenlang heb ik gehuild, zo intens verdrietig en niet eens weten waarom dan eigenlijk precies. Ik had ontzettend veel slaap nodig. Urenlang kon ik voor me uit zitten staren. In de supermarkt wist ik niet wat ik moest kopen. En weer kon ik dan zo ontzettend van mezelf balen dat mijn dagen op dat moment zo gevuld moesten zijn. Ik wilde niemand zien, geen leuke dingen doen, ik kon me nergens toe zetten.De psycholoog vond de situatie zorgelijk en stelde voor om aan de antidepressiva te gaan. Dit wilde ik absoluut niet, ik wilde er zelf uitkomen en niet weer gevoelens weg gaan stoppen met medicijnen. Al heb ik echt m’n momenten gehad dat ik het niet meer zag zitten en wel een pilletje zou willen om weer blij te worden. Er zijn ook natuurlijke producten die ondersteuning bieden bij een depressie. Daar sta ik wel voor open en dat heb ik dan ook geprobeerd. Ik neem dagelijks Sint Janskruid tabletten of thee. Ook ben ik gestopt met de pil, omdat dit ook invloed kan hebben op de depressie. Binnenkort ga ik een hormoonvrije spiraal, Gynefix laten plaatsen.
Accepteren dat dit nou eenmaal zo was, echt aan mezelf gaan denken en die rust nemen heeft wel geholpen. Op het werk heb ik een interne verandering gemaakt waardoor ik weer met nieuwe energie aan het werk ben, een leuke nieuwe uitdaging wat ook zeker mee heeft geholpen om weer de positiviteit terug krijgen. Gesprekken bij de psycholoog, muziek luisteren, lezen, schrijven, sporten… Weer gaan voelen wat ik nou echt voel, wat ik wil, wie ik ben. Wat was dat confronterend. Ik kwam erachter dat ik helemaal niet meer bij mezelf stil stond en alleen maar bezig was met het anderen naar de zin maken. Ik kon over iedereen vragen beantwoorden behalve over mezelf. Ik heb reiki behandelingen gehad en een paar weken geleden zelf reiki 1e graad behaald bij reiki master Annemieke Huese. Dit was mijn manier om weer tot mezelf te komen en de rust te vinden die ik nodig heb. Ik vond veel herkenning in het boek “Fuck the quarterlife crisis” en door de opdrachten uit het boek “Patronen doorbreken” ben ik gaan ontdekken hoe ik de dingen kan veranderen.
Het gaat nu zoveel beter, ik kan weer lachen, heb weer zin om leuke dingen te ondernemen en heb meer energie. De belangrijkste tip die ik anderen kan geven is denk ik toch om jezelf te accepteren, stil te staan bij wie jij bent, jezelf op nummer 1 zetten. Ga terug naar je gevoel en luister naar je hart. Bij mij heeft reiki geholpen, maar iedereen heeft zijn eigen manier, iets moet bij je passen. Zoek naar jouw weg hier in en je komt er sterker uit dan je ooit had kunnen denken. Ik wil iedereen bedanken die tijdens deze donkere tijd bij mij is gebleven, dat is zoveel waard!
0 reacties