Die gedachte van een vakantie nodig hebben had ik maar al te vaak. Inmiddels heb ik dat gevoel niet meer. Door mijn dagelijkse leven te veranderen snak ik niet meer naar vakanties, is het niet meer iets waar ik naar uit hoef te kijken om op te kunnen laden.
Hoe vaak denk jij aan dat je een vakantie nodig hebt? Tot voor ik op Bonaire woonde dacht ik dit gemiddeld 1 keer per maand zeker. I need sun! I need a holiday! Ik leefde voornamelijk van vakantie naar vakantie. Een vooruitzicht, iets om naar toe te leven, een doel. Heel leuk, maar ik weet nu dat het anders kan. Door meer vrijheid en rust te integreren in mijn dagelijkse leven heb ik geen vakantie meer nodig om mijn lichaam en mind te laten ontspannen.
Werkdagen van 10 uur waren redelijk normaal. Even sporten, eten, slapen en repeat. Dan in de weekenden uitgaan, verjaardagen, uit eten. Volle planning en volledig aan. Tot rust komen, ruimte voor persoonlijke ontwikkeling, alleen zijn, genieten in plaats van continue bezig zijn met het volgende punt in je agenda daar was bij mij weinig ruimte voor. Dat hoorde ook zo, ik wist niet beter. Mijn lichaam protesteerde wel eens, maar ach gewoon even doorzetten. Tijdens een aantal reizen kwam ik steeds meer tot inzicht dat er ook een andere manier van leven is en dat het helemaal niet zo normaal is om een gestrest leven te hebben. Je leeft niet om te werken, je werkt om te leven!
Als je steeds het gevoel hebt dat je vakantie nodig hebt is er misschien een reden voor. Denk eens aan waarom je die vakantie nodig hebt. Heb je de zon nodig voor je gezondheid, om je beter in je vel te voelen, ben je net als ik een enorme koukleum en niet gemaakt voor Nederland? Heb je een enorm drukke baan, ervaar je veel stress of zit je zelfs tegen een burn-out aan? Of heb je misschien wel regelmatig het idee wat ben ik nou eigenlijk aan het doen met mijn leven, ik heb geen zin om naar mijn werk te gaan en ben je de uren aan het aftellen tot je weer weekend hebt?
Dit zijn allerlei tekens dat je niet echt happy bent met wat je doet. Je snakt naar vakantie, naar een rust moment, weg uit de dagelijkse sleur. Ik ging toen ik nog in Nederland woonde gemiddeld 2 keer per jaar op vakantie. Dit waren mijn oplaad momentjes. Daar moest ik het mee doen. Na elke vakantie weer kwam ik terug en had ik een soort van heimwee. Heimwee naar het fijne vakantiegevoel. Ook wel een ‘after travel dip’ genoemd, lees daar meer over in mijn persoonlijke verhaal via deze link.
Langzaam werd het mij duidelijk dat er misschien wel iets was wat ik kon veranderen in plaats van maar accepteren dat ik het met die 2 vakanties per jaar moest doen. De eerste paar keren hoorde ik vooral je hebt toch een lekkere vakantie gehad? Dan kun je nu weer fijn verder met je leven hier. Dat voelde voor mij niet zo. Ik kwam er achter dat ik niet de enige was die dit ervaart. Het was ook ergens dubbel. Ik had namelijk best wel moeite met veranderingen en ergens anders dan thuis slapen. Koffer inpakken, nadenken wat er allemaal mee moet was niet iets wat ik heel relaxed vond. Meer op vakantie gaan was dan ook niet echt een optie, er mocht iets groters veranderen. Mijn gehele mindset veranderen en ontdekken wat mijn ideale dag zou zijn en belangrijker, hoe ik dat voor elkaar kon krijgen.
Tijdens mijn reis in Bali voelde het vanaf de eerste dag als thuis, vervolgens had ik datzelfde gevoel in Bonaire ook weer. Naar beide plekken reisde ik alleen en toch voelde ik mij helemaal niet alleen. Op dat moment wist ik, thuis hoeft niet altijd te zijn waar je bent geboren, je kunt je op meerdere plekken thuis voelen. Voor mij is dit iets wat ik direct wist, binnen een paar uur. En ik geloof dat er zeker nog meer van zulke plekken zijn waar ik dat gevoel zal hebben. Home is where the heart is. Vanuit je hart de verbinding voelen met een plek. De ‘makkelijkste’ optie was emigreren naar Bonaire. Een Nederlandse gemeente, wat het qua papierwerk niet heel ingewikkeld maakt, waar ik mijn eigen taal kan spreken en waarbij ik nog deels van Nederlandse rechten gebruik kan maken.
Nou zeg ik niet dat een emigratie iets simpels is wat je van de een op de andere dag wel even doet. Het is wel fijn om eerst een keer op vakantie te gaan en te ontdekken of een land bij je past. Voor mij is een warm klimaat en een relaxte sfeer belangrijk. Mocht ik nog eens ergens anders heen verhuizen dan staan die punten wel op mijn lijstje. Natuurlijk is het niet voor iedereen nodig om te emigreren om een droomleven te hebben. Het kunnen ook andere aanpassingen zijn die ervoor zorgen dat je veel blijer bent. Bijvoorbeeld een dag minder gaan werken, je eigen bedrijf beginnen, je huis opknappen etc. Het is voor elk persoon verschillend wat je nodig hebt om gelukkig te zijn.
Om tot deze keuze te komen was er een dosis moed nodig, luisteren naar mijn gevoel, keuzes maken vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn hoofd. Een stukje controle loslaten en openstellen voor verandering. Het belangrijkste wat mij hielp was, niks is voor altijd. Je kunt altijd weer opnieuw een nieuwe keuze maken. Ben je na een paar weken, een half jaar of zes jaar niet meer tevreden met je keuze, dan maak je toch weer opnieuw de keuze voor iets waar je dan op dat moment naar verlangt. Dat idee gaf mij het gevoel dat ik het kon doen. Er is altijd een weg terug of een weg naar weer een andere bestemming. Je maakt nooit keuzes voor altijd of bent daar in ieder geval niet toe verplicht.
Ik nam als standpunt in dat ik niet veel geld hoefde te verdienen. Ik heb liever wat minder geld en wel tijd om van mijn leven te genieten, dan veel geld en geen tijd om het uit te geven en plezier te hebben. Met dat standpunt begon ik als virtual assistent te werken. Ik werkte voor een half jaar lang maar 15 uur per week. Ik verdiende daar genoeg geld mee om te doen wat ik wilde. De rest van mijn tijd kon ik gebruiken om een nieuw leven op te bouwen, vakantie te vieren met vriendinnen en het eiland te ontdekken. What a freedom! Uiteindelijk heb ik nu mijn eigen bedrijf en verdien ik meer geld dan dat ik verdiende met mijn 40 urige werkweek voor een baas in ongeveer de helft van de tijd. Dat was niet eens mijn doel, maar toen ik de resultaten zag was dat wel een eye-opener. Terug naar werken voor een baas dat wil ik niet meer.
Mijn doel was om me op een maandagochtend net zo blij te voelen als een zaterdagmiddag. Van het leven hoor je elke dag te genieten en niet alleen op je vrije avond of in de weekenden. Over het algemeen werk ik in de weekenden niet, maar ik heb ook de vrijheid te beslissen een paar uurtjes op zondag te werken zodat ik op maandag een hele dag naar het strand kan gaan.
Back to the point. Het verlangen naar vakantie dus. Dat verlangen is zo goed als verdwenen sinds ik op Bonaire woon. Natuurlijk omdat het een paradijselijk eilandje is wat bijdraagt aan een dagelijkse dosis van vakantiegevoel, maar ook het relaxte leven hier zorgt daarvoor. Er is een periode geweest dat ik hier een fulltime baan had. In die tijd was er nog steeds geen ‘need’ om op vakantie te gaan. Door het vrije leven, buiten zijn en de zon die elke dag schijnt heb ik minder vakantie nodig. De meeste eiland bewoners verkeren in dezelfde chille vibe waardoor er een bepaalde druk wegvalt. Niet alleen op werkgebied, ook zeker op sociaal gebied. Hier leeft iedereen met de dag. We zien wel wat we doen en waar we zin in hebben. Een verjaardag waar ik eigenlijk geen zin in heb of een verplicht koffietje met iemand drinken omdat dat nou eenmaal een week geleden was afgesproken is er niet meer bij. Dat geeft mij vrijheid.
Los daarvan is er wel de behoefte die ik voel om te reizen. Die is nog steeds aanwezig. Ontdekken, op avontuur, nieuwe culturen en plekken leren kennen. Een verlangen om meer van de wereld te ontdekken. Ik wil nog zoveel meer landen bezoeken en ik droom regelmatig van andere mooie plekken. Maar ‘nodig’ is het niet. Ik voel me hier fit, gezond, ervaar geen stress en ik vind mijn dagelijkse leven leuk. Ik kijk niet specifiek uit naar het weekend en tel ook niet mijn werkuren af. De verdeling tussen vrije tijd en werken is in balans. Een doordeweekse dag voelt soms net zo goed als weekend aan. Ik eindig mijn dag vaak op het strand met een mooie sunset, dat verveelt echt nooit. Nu ik een eigen bedrijf heb kan ik nog meer luisteren naar wat ik nodig heb en wanneer ik een off day heb besluiten een dagje rustig aan te doen of als er bezoek komt een paar dagen vrij te nemen. Op die manier kom ik tot rust wanneer ik het nodig heb en hoef ik niet te wachten tot een vakantie.
Ook al heb ik die vakantie niet nodig, ik kijk er wel ontzettend naar uit weer een keer op reis te kunnen gaan. Tot die tijd geniet ik lekker van het eiland leventje hier en laat ik mijn travel bucketlist groeien!
0 reacties