Er is iets bijzonders gebeurd. Niet in één keer, maar met kleine stapjes. Iets waar ik geen invloed op had. Het gebeurde gewoon. En ik kon niet meer terug.
Twee jaar geleden ging ik voor het eerst backpacken. Een maand lang reizen door Thailand. De plek waar de verandering in mijzelf is begonnen. Ondanks de cultuurshock, eerste keer buiten Europa, voelde ik me hier direct thuis. De vrijheid van het op deze manier reizen was een soort van eye-opener. Met de dag leven, zien wat of wie er op je pad komt en genieten van de kleine dingen.
▪️ The path of enlightenment ▪️
There is no way without struggles but sooner or later you will find harmony
Like a lotus flower we have the ability to rise from the mud, bloom out of the darkness and radiate the world 🌟
Na ongeveer een week reizen gingen we naar het dorpje Pai. Het hippie sfeertje en de relaxte uitstraling zorgde ervoor dat ik meteen al niet meer weg wilde. Er gebeurde daar iets speciaals op een avond dat we cocktails gingen drinken in de Boom bar. Wat er precies gebeurde is moeilijk te beschrijven. Terwijl ik daar op de grond op kussentjes zat raakte ik aan de praat met een Nederlands meisje, Eline. We hadden het over onze reis en opeens was het of er niemand meer om ons heen was. De muziek stond hard en het was er vol met mensen. Toch leek het dat iedereen was verdwenen en dat we daar nog maar met zijn tweeën zaten. Eline keek mij heel diep in mijn ogen aan. Het leek letterlijk of ze binnen in mij zat. De energie stroomde door mijn lichaam. Na een paar minuten kwam ik terug in de realiteit. Ik vroeg aan Eline wat er net gebeurd was. Het enige wat ze mij vertelde was “dit was je ontwaking, zoek maar eens op wat dat betekent”. Ze vroeg mij daarna om haar ketting aan te raken van ruw bergkristal. Dit ging niet. Op een paar centimeter afstand bleef mijn hand hangen. Ik wilde verder, maar dat lukte echt niet. De energie die om de steen heen hing was zo sterk dat ik het niet kon vasthouden. Ik werd weggeduwd. Mijn vriendin was in gesprek geraakt met een vriend van Eline. Ik vertelde haar over wat ik net had gevoeld. Zij wilde wel weten wat ik precies meegemaakt had en vroeg of ze dat ook bij haar kon doen. Eline keek haar diep in haar ogen, maar er gebeurde helemaal niks. Ook de ketting kon zij wel gewoon vastpakken. Eline zei dat ze er nog niet voor openstond en dat het daardoor niet lukte. Het blijft een bijzondere ervaring, die ik nog steeds niet helemaal kan begrijpen.
Na mijn reis door Thailand was er iets veranderd. Ik was niet blij om in Nederland te zijn. Er was een gevoel van onrust. Ik moest weer een nieuw doel vinden. Al vrij snel nadat ik terug was besloot ik vrijwilliger te worden voor stichting Inside The Same. Een half jaar later ging ik met de stichting mee naar Tanzania om de kinderen met albinisme daar te helpen. Een geweldig mooie, maar ook heel heftige ervaring. Verandering en keuzes maken is een thema wat steeds blijft terugkeren. Na de gebeurtenissen in Tanzania was ik dan ook veel bezig met wat ik nou wilde.
In de periode daarna heb ik Annemieke leren kennen. Zij is reiki master en heeft mij verder geholpen op mijn pad van verlichting. Door de gesprekken en de reiki behandelingen zijn er een hoop mooie dingen op mijn weg gekomen. Inmiddels heb ik zelf reiki 1e graad en er is ontzettend veel gebeurd. Ik voel een persoonlijke groei en niks lijkt meer toeval te zijn. Ik heb iets moois in mijn handen. Toch verwonder ik me als ik iemand met reiki heb kunnen helpen. Ik kan letterlijk iemands pijn wegnemen en dat is soms best moeilijk te geloven.
▪️ Start each day with a grateful heart ▪️
When you focus on what you’re grateful for, you’ll always be in a better mood, the human brain is incapable of being grateful and angry at the same time, so always be grateful and you’ll have a better quality of life.
I’m grateful to have people in my life who care about my growth as if it’s part of their own. I’m grateful to be loved and to be able to love 🙏🏼
De volgende stap was om alleen op reis te gaan. Ik ging in mijn eentje backpacken door Bali. Vooraf had ik buikpijn, was verdrietig en bang om alleen te gaan. De keuze om te gaan was zo moeilijk, maar toch was er iets in mij dat zei dat ik het toch moest doen ondanks alle angsten. Zodra ik in het vliegtuig zat was het over en werd ik weer rustig en blij. Eindelijk had ik voor mezelf gekozen en dat was helemaal niet eng, het was geweldig!
Afgelopen maand ben ik weer alleen op reis gegaan. Dit keer ging ik naar Bonaire. Ik had een schrijfcursus geboekt bij Christel. Ik heb niet alleen gewerkt aan mijn schrijftechnieken, maar ook bijzondere gesprekken gehad. Ik heb vervelende dingen achter mij kunnen laten en onbewust is er nog meer in beweging gebracht. Toen ik thuis kwam was ik namelijk weer niet happy om thuis te zijn. Maar dit keer was het anders. Nu ging ik er meteen wat mee doen. Dit keer had ik binnen een paar weken een contract voor een studio op Bonaire getekend om daar te gaan wonen. Ik had hier niet over nagedacht, het overkwam me. Het gevoel was zo sterk dat ik na 10 jaar ontslag heb genomen op mijn werk zonder dat ik wist wat ik dan verder ging doen. Het is op dit moment nog steeds wat onrealistisch. Ik heb een nieuwe baan, die ik vanuit Bonaire kan gaan uitvoeren. Ik was druk aan het solliciteren op allerlei banen en deze baan kwam onverwachts naar mij toe, dat moet zo zijn toch? Als het lukt om alles te regelen wat nodig is, dan woon ik volgend jaar tijdelijk op Bonaire. Iets wat ik mij een paar weken geleden nog niet had kunnen voorstellen. Hoe mijn leven er dan verder uit gaat zien? Ik heb geen idee. En eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet erg. Ik ga genieten van de vrijheid en mijn gevoel volgen. Nieuw jaar, nieuwe kansen en avonturen!
Follow your heart, it knows the way❤️
0 reacties