Anticonceptie kan je verbinding met de natuur verstoren. Als je een hormonale onbalans hebt of last hebt van menstruatie klachten als extreme pijn, PMS of het uitblijven van menstruatie vraagt jouw lichaam om naar binnen te keren en onderzoek te doen naar de onderliggende oorzaak hiervan. Door het gebruik van anticonceptie kan jouw cyclus niet vrijelijk vloeien. Trauma’s en blokkades ontstaan en worden genegeerd. Ben jij je bewust van jouw cyclus en neem je de tijd om naar jouw lichaam te luisteren?
Zo’n 6 jaar geleden was dit een big topic bij mij. Ineens voelde ik heel sterk dat ik geen hormonen meer in mijn lijf wilde van de pil. Ik voelde aan alles dat dit niet goed was voor me. Elke dag een pil nemen en waarvoor eigenlijk? Dat ging ik destijds onderzoeken. Gemak. Vooral dat was de reden. Lekker makkelijk om zelf te bepalen wanneer ik wel of niet ongesteld zou worden. Oh dit weekend komt niet zo goed er is een feestje, slikken we toch gewoon even door. Die week komt echt niet goed uit dan ga ik op vakantie, stel dat bloeden maar even uit. De controle willen houden. Controle willen hebben over een natuurlijk proces. Voor mij klinkt dit op het punt waar ik nu sta echt te bizar voor woorden. Waarom word je als kind vertelt dat dit goed is om te doen? Op die leeftijd heb je geen idee en je doet het maar. Jarenlang elke dag een pilletje ingenomen en wat wist ik daar van? Helemaal niks. Tot er een periode aanbrak dat ik van binnen uit ging voelen dat het niet goed was. Iets in mij vroeg om er mee te stoppen.
Dat deed ik. Ik stopte met de pil. Mijn mind was het daar echt niet mee eens want hoe zit dat dan, hoe ga je dat dan aanpakken als je ongesteld wordt als het niet uitkomt? Kun je dan misschien niet even een pilletje nemen om het te stoppen? Belachelijk echt. Ongesteld zijn hoort bij vrouw zijn. Ongesteld. Wat een KUT woord ook echt. Kan hier niet iets mooiers voor bedacht worden? Het is de bedoeling dat wij als vrouw onze godinnen kracht mogen laten stralen. Wij mogen het ‘vrouw zijn’ volledig omarmen. Waarom is hier zo’n taboe op gekomen? Waarom zijn er nu miljoenen vrouwen die zich schamen voor hun lijf en dit natuurlijke proces? Wordt het niet hoog tijd dat daar verandering in komt?
Een vrouw met de witte maan cyclus (menstruatie tijdens de nieuwe maan) raakt verbonden met de diepste niveaus van haar bewustzijn en herinnert zich dat er meer bestaat dan alleen de wereld die ze ziet, omdat ze de drager is van het wonder des levens. Een vrouw met de rode maan cyclus (menstruatie tijdens de volle maan) brengt de energie en mysterie van haar innerlijke duisternis naar buiten de wereld in als een geschenk en een ode aan de diepte van haar wijsheid. Een menstruatie tijdens nieuwe maan wordt als makkelijker ervaren aangezien beiden energieën vragen om rust te nemen en naar binnen te keren. Een menstruatie tijdens de volle maan wordt als lastiger ervaren aangezien je lichaam je vraagt rust te nemen en de maanenergie vraagt je om actie te nemen.
Terug naar het moment dat ik stopte met de pil. Dat was een bevrijding. Het voelde goed. Ik werd weer langzaam aan mezelf. Mijn eigen cyclus kwam weer op gang. Moest ik wel even aan wennen, maar ergens wist ik dat ik het juiste deed. Tot dat een van de meest moeilijke momenten van mijn leven aanbrak. Ik werd ongewenst zwanger. Ondanks dat ik veilig seks had gehad werd ik zwanger. En dat was alles behalve wat ik wilde. Mijn wereld stond op zijn kop. Moeder worden? Nee. Een kindje laten weghalen? Nee. Geen van de opties was wat ik wilde. Wat nu? Ik maakte een van de moeilijkste keuzes ooit, met pijn in mijn hart koos ik ervoor dat het echt niet de bedoeling was dat ik mama zou worden en liet een abortus doen. Meer hierover kun je lezen in DEZE blog.
Traumatisch. Ja dat was het. Onmenselijk verdriet, pijn en een hevige depressie waren het gevolg. Ik bleef wel achter mijn keuze staan. Ik had het juiste gedaan. Alleen zomaar verder gaan met mijn leven was geen optie. Een rouwproces, verwerkingsproces en helingsproces werden in gang gezet.
Na de abortus werd er een koperspiraal geplaatst. Hier koos ik voor omdat ik echt geen anticonceptie met hormonen meer wilde, maar opnieuw zwanger worden was vanaf dat moment mijn grootste angst, zonder anticonceptie dat durfde ik niet aan. De koperspiraal voelde alleen helaas niet goed. De huisarts zei dat ik er gewoon even aan moest wennen en dat het over een paar maanden wel beter zou gaan. Ik had vreselijke buikpijn en hevige bloedingen. Na een half jaar was het niet verbeterd en was ik het zat. Dit moet er uit. De huisarts gaf nogmaals aan dat het wel beter kon worden en vroeg of ik het niet toch even wilde aankijken. Ik wilde het niet en vroeg of ze het er direct uit wilde halen. Een paar minuten later was de spiraal er uit. Dit voelde als een opluchting, een bevrijding.
Na de keuze kwam ook direct weer de angst. Ik besloot om dan maar geen seks meer te hebben. Was misschien ook wel even beter tijdens het helingsproces zodat ik op mezelf kon richten. Echt ideaal was die oplossing natuurlijk niet voor langere tijd. Na een aantal gefrustreerde momenten waar ik wel seks wilde hebben, maar de angst het overwon besloot ik toch opnieuw de pil te nemen. Tijdelijk. Tot ik een andere oplossing had gevonden. In die periode was ik ook boos. Boos dat dit een onderdeel van vrouw zijn is. Ik weet nog hoe oneerlijk ik het vond dat ik er van alles aan moest doen om een zwangerschap te voorkomen en dat mannen hun gang maar konden gaan.
Ik vond het niks dat ik de pil weer was gaan innemen. Gelukkig vond ik een andere optie die ik wilde probeerde. Een andere koperspiraal, een kleiner formaat die in de baarmoederwand wordt ‘geschoten’ zodat het niet ronddwaalt door je lichaam. Perfect om het trauma nogmaals omhoog te halen. Precies in zo’n zelfde stoel moeten gaan zitten. Het was net een jaar geleden. Ik moest huilen van de pijn en de herinneringen aan de abortus.
Deze spiraal heb ik vandaag de dag nog en het gaat prima. Ik heb een normaal cyclus, wel met hevigere bloedingen, maar ik kon weer seks hebben zonder angst om zwanger te worden. Dat die angst ging zakken was nodig om te helen. Er zat een grote les voor mij in. De schoonheid van het vrouw zijn omarmen. Het respect hebben voor mijn eigen lichaam. Het meeste intieme gedeelte van mijzelf niet zomaar vrijgeven aan een man. Het hele patroon van omgang met mannen was iets wat zeker doorbroken mocht worden. Ik mocht mij gaan richten op de liefde die ik waard ben, de liefde waar ik naar verlang in plaats van mijn energie weg te geven aan mannen die onbeschikbaar zijn. Ik wil alleen nog seksueel verbinden met mannen waarmee ik een verbinding op zielsniveau ervaar. De meest intieme moment delen met iemand waar het veilig is, respectvol, de energie uitwisseling gelijkwaardig en waar we beide volledig onszelf kunnen zijn. Iets minder dan dat, daar kies ik niet meer voor.
Ik besef me ook dat ik uiteindelijk nog verder mag helen in dit stuk. Dat ik uiteindelijk ook zonder koperspiraal de veiligheid mag voelen. Dat die angst volledig losgelaten mag worden zonder daarvoor iets in mijn lichaam te hebben wat daar niet hoort. Daar ben ik nu nog niet aan toe. Voor nu ben ik vooral heel dankbaar voor de stukken die ik wel heb mogen helen. Ik heb de ogen uit mijn kop gejankt in dit proces net zo lang tot mijn tranen letterlijk op waren en ik een prachtig afscheidsritueel heb mogen doen. Ik heb de zwaarte gevoeld, de gevolgen van mijn keuze volledig aangekeken en ben vanuit mijn eigen ervaringen honderden andere vrouwen gaan helpen die hetzelfde meemaken. Dat is onderdeel van heling. Je eigen ervaringen en kwetsbaarheid omzetten naar kracht en vanuit daar werkelijk iets kunnen betekenen voor de wereld.
Heb jij ook een abortus gehad en ben je op zoek naar verbinding met lotgenoten of hulp bij de verwerking? Sluit je dan via DEZE link aan bij de abortus community die ik heb opgericht. Inmiddels hebben meer dan 350 vrouwen zich hierbij aangesloten.
0 reacties