Verlatingsangst

Wat een verademing is het om dit niet meer te voelen, om niet langer bang zijn om verlaten te worden, dat gun ik ieder ander die deze angst in zich aanwezig heeft ook. De grootste doorbreking in dit patroon was het moment dat ik ging emigreren, mijn eigen hart ging volgen ongeacht dat ik dat alleen ging doen en de gevolgen daarvan, ik ging voor mezelf kiezen. Ik ben niet langer meer bang om verlaten te worden, mezelf kunnen zijn heeft prioriteit gekregen. Ik ben nooit meer alleen, ik heb altijd mezelf, meer verbonden dan ooit. 
Dat proces ging niet als vanzelf…. 

Die diepe angst om alleen te zijn. De eenzaamheid die overblijft als de ander niet meer aanwezig is. De afwijzing waar je continu voor vreest. Je zet alles in werking om dit te voorkomen. Jezelf compleet aan de kant zetten om het een ander naar de zin te maken. Jouw waarheid niet uitspreken uit angst voor de consequenties. Je eigen verlangens verdwijnen steeds meer naar de achtergrond. Je raakt steeds verder verwijderd van jezelf. Vaak onbewust gaat dit steeds verder, je wilt dit zelf niet inzien. Ook al waarschuwen anderen je, je blijft je vastklampen aan het kleine beetje liefde wat er wel is. Je blijft het gedrag van de ander goedpraten, jezelf verontschuldigen tegenover anderen, alles om maar niet alleen te zijn: verlatingsangst.

‘Natuurlijk geef ik je nog even tijd en ruimte lieverd. Ik wacht wel, geen probleem.’ Eigenlijk was dat wel een probleem, maar dat ging ik niet zeggen. Stel dat ik zou zeggen wat ik echt voelde, misschien was het dan wel voorbij. Ik kon mijn gedrag aanpassen op de ander om te voorkomen dat ik verlaten zou worden. Als hij bij mij weg zou gaan dat was het meest vreselijke wat er kon gebeuren, dat wilde ik hoe dan ook voorkomen. Alleen zijn, alleen in slaap vallen, alleen zijn met mijn pijnen. Het samenzijn ‘gebruiken’ om mijn eigen shit niet aan te hoeven kijken. 

Behoefte hebben aan samen zijn, zodat je je eigen pijn niet hoeft te voelen.

Behoefte aan bevestiging van de ander, omdat je je eigen waarde niet inziet. 

Behoefte aan controle, om te voorkomen dat je wordt afgewezen. 

Ongemerkt raakte ik verwijderd van mezelf. Mijn eigen verlangens vervaagden. Verlatingsangst had mij in de greep. Ik stelde de ander verantwoordelijk voor mijn geluk. Zonder hem zou ik ongelukkig zijn, niet kunnen slapen, niet mijn dromen kunnen volgen. Ik plaatste mezelf in een zwakke positie. Voor het gemak even vergeten dat de ander niet mijn ideale partner is, want dat zou nog wel veranderen. Eindeloze keren dat ik de hem verkoos boven iemand anders. De opties open houden, elk moment beschikbaar zijn, aanpassen op zijn wensen. Ik deed het allemaal. 

Op dit thema zit schaamte. Ergens weet je namelijk dat het niet oké is en wil je niet dat iemand ziet hoe het er werkelijk aan toegaat. Ook ik vond het lastig dit toe te geven. Te erkennen dat dit deel in mij aanwezig was. De verandering kan pas in gang gezet worden als je je eigen patronen gaat inzien, als je gaat erkennen hoe de realiteit is. Vervolgens kun je dit delen met een ander en stap voor stap nieuwe keuzes gaan maken. In dit proces is het nodig echt jezelf te durven aankijken. Een mentor of vriendin die jou kan supporten is dan ook aan te raden. Er komen momenten dat er verleidingen zijn, er komen momenten dat je terug dreigt te vallen in het oude patroon, dat je getest wordt, er komen momenten dat je het vertrouwen kwijt bent in je eigen verandering. Weet dat je niet alleen bent en vraag hulp als je dit nodig hebt. 

Herkenbaar? 

• Je valt op onbeschikbare partners 
• Je stopt je eigen verlangens weg
• Je bent bang voor verlating en afwijzing
• Je leeft in een illusie en houdt hoop 
• Je neemt genoegen met minder 
• Je geeft jezelf volledig aan de ander 
• Je hebt moeite je eigen grenzen aan te geven 
• Je wilt de realiteit niet inzien en praat het goed

Een lange afstandsrelatie, een verhouding aangaan met een getrouwde man of vrouw, samen zijn met iemand die problemen heeft waar in jij de redder bent, een relatie waar in jouw partner er geen naam aan wilt geven of geen commitment wilt maken. Vormen om de diepere connectie uit de weg te gaan, je eigen angsten niet willen aankijken en geen gehoor te geven aan je eigen verlangens. Toch kunnen juist dit soort situaties jou aantrekken als je angst hebt om verlaten te worden, zodat je die afwijzing juist kunt ervaren en voor de keuze komt te staan om jezelf belangrijk te maken. 

Op het moment dat ik dit patroon in zag en ervoor wilde kiezen eruit te stappen deed dat wel pijn. De hoop loslaten, de connectie loslaten, de dynamiek met higs en lows loslaten. Dit gaat zo diep terug. De kern die eronder zit is het verlaten gevoel, de intense eenzaamheid. Vanuit daar is de kans groot om een partner aan te trekken met bindingsangst waardoor je in een intense dynamiek van push and pull terecht kunt komen. Op vele vlakken was ik mega zelfstandig vanaf jonge leeftijd, ik kon het allemaal wel alleen, behalve als het op de liefde aankwam. Hoe meer ik uit het patroon ging stappen hoe meer mijn eigen kracht terugkwam. Ik wilde niet langer meer kiezen voor een niet beschikbare man, ik wilde niet langer kiezen voor een man die mij wegduwde als ik kwetsbaarheid zou tonen, ik wilde niet langer een ander verantwoordelijk stellen om mijn verdriet op te lossen. 

Dit patroon doorbreken heeft tijd nodig. Inzicht krijgen in jouw situatie, de kern ontdekken, de keuze maken dit te willen veranderen, je eigen pijnen doorvoelen, acties koppelen aan je nieuwe keuze, je eigenwaarde en zelfliefde vergroten, weer in je eigen kracht komen. Het begint bij de keuze te maken verandering te willen. 

In één van die moeilijke periodes om los te breken uit dit patroon wist ik dat ik hulp nodig zou hebben. De keuze had ik gemaakt, met mijn hoofd wist ik wat het juiste was om te doen, maar mijn gevoel was er ook nog in betrokken. Dit is direct een goed voorbeeld dat het niet altijd het juiste is om je gevoel te volgen. Mijn gevoel reageerde namelijk vanuit een kindpijn. Mijn gevoel verlangde naar die pijn te blijven voeden, mijn gevoel wilde liefde ongeacht de consequenties. Om sterker in mijn keuze te gaan staan deelde ik mijn verhaal en vroeg ik als het moment van verleiding zou aanbreken zij mij zou herinneren aan mijn keuze. Het patroon werd doorbroken. Nog steeds kunnen er situaties zijn waar in die pijn wordt aangeraakt, alleen nu draag ik er zelf de verantwoordelijkheid voor. Heel zijn met mezelf, in liefde, in kracht.

Dit is precies waarom ik werk met een mentorship. Naast de sessies ontvang je ongoing support zodat je op zulke momenten begeleiding ontvangt en direct kunt doorpakken. Zodat je voelt dat je het niet alleen hoeft te doen. Als je vastloopt, getest wordt of je even niet meer weet hoe nu verder dan heb je direct support en kun je jouw proces sneller doorpakken. Met de juiste hulp aan je zijde wordt je gemotiveerd om in je eigen keuzes te gaan staan en die door te voeren in je dagelijkse leven. 

 Plan hier jouw gratis match call in.